blog 14

Ik worstel door de puinhopen van mijn bestaan

Ik worstel door de wilde en woeste woestijnen van mijn bestaan

plunderend mijn eigen pronkerige puinhopen,

wat is waar, waar is de waarde?

In het bezit??

Het kunnen vastpakken??

Het tastbare?

Verheven verhoogde idealen schieten te kort,

spoedig zal ik moeten kunnen teruggrijpen op het tastbare het nazoekbare, dan is elk boek elk naslagwerk van waarde.

NU likjt het goed te zeggen :”de goede dingen bewaar ik in minj hart”

Maar wat als de herinnering vervaagt als men vaker niet dan wel op het juiste woord het juiste begrip kan komen.

Altijd al had ik steun aan foto's, symbolen,hulpmiddeltjes:”Ezelsbruggetjes””

In de cirkels van het leven begrijp ik dat men ook tegen de tijd dat men weer aan het begin van de cirkel komt of beter wanneer men het beginpunt weer opnieuw voorbijgaat dezelfde soort keuzes opnieuw en opnieuw moet maken.

Het zijn die keuzes die weer het vervolg bepalen.

Dus nu sta ik herhaaldelijk voor de keuze wat bewaar ik wat doe ik weg

Zo worstel ik door duizenden boeken met als doel duizend zonnen over te houden die mijn toekomst verlichten.

Ik merk dat ik best wel afhankelijk ben van het geschreven woord,.

Het is mijn bron waarop ik mijn meningen vorm,herijk of controleer. Het is mijn bron van plezier en vermaak. Boeken daar kan geen tv ,video of internet aan tegemoet.

Het genot van het vasthouden van nieuw of vaker gelezen stukken papier, de geur van nieuwheid en lijm het ontdekken en mening vormen over wat er geschreven staat, de geur van de oude boeken,soms muf soms rottig vaak herkenbaar gebruikt, de geur waarin je al weet dat je dingen gaat herontdekken nieuwe dingen zien en horen in het geschrevene en opnieuw plezier eraan gaat beleven,.

Het is als ik een poosje niet bij mijn bureau ben geweest, ik ruik het, en nog steeds ruikt het naar de tabak van mijn grootvader.

De lichte caramelgeurige tabak hangt nog steeds in het hout.

En dan denk ik we zijn even thuis, thuis in Antwerpen, thuis in ons flatje, gewoon thuis.

Waar de voorzienigheid ons verder zal plaatsen …..on veras.....we zien wel.

Boeiend is het in ieder geval en jouw mijn trouw bureau je zult hoop ik nog vele generaties roeffen meemaken. Het is nog steeds wachten op de stamhouder, zal de stam van naam veranderen???

Schijnbaar ben ik een zuivere stamhouder oudste zoon van oudste zoon van oudste zoon teruggaand op “de roeffen”

bastaard van......als dat verhaal tenminste waar is en hope vruchtbaar was “”de roeffen”” drie nesten drie stammen bracht hij voort.

En zo is schijnbaar dat alles begonnen in Antwerpen.

Ach ja ik mijner maar wat zo meteen ga ik weer door met rommelen.

Wadend door de woeste weiden van het verleden, weiden waarop ik als kind graasde en nu weer terugkeer.

Pronkzuchtig en bezitterig als ik ben wil ik alles houden rond me heen hebben niet beseffend dat dat wat mijn allesomvattende autistische aandacht als mooi en om te pronken beschouwd door anderen als rommel van de geesteszieke wordt gezien

Daarmee mijn pleidooi nog eens veroordeel een ander niet omdat ie durft te leven en mee te gaan in parallelle werkelijkheden, veroordeel iemand niet die niet aangepast functioneert or reageert op jouw werkelijkheid, probeer mensen niet aan te passen

Doe wat je wil maar schaad een ander niet, laat een ander doen wat hij wil als een ander daar geen schade van ondervind

het ga u Goed

Ik ga weer verder in de dele puinhopen van mijn vroeger bestaan

Han