meer 64

Goede morgen

Hier ben ik weer Han, man zeven en vijftig jaar, met (hield ik mezelf altijd) voor de gedachtengang/mind van een zeventienjarige.

Hoe zit dat nu vraag ik mezelf af......een verdringend geheugen heb ik altijd al gehad: hele periodes uit mijn leven verdrong ik bovendien sta ik bekend om mijn vergeetachtigheid en verstrooidheid.

Hoe zit dat nu??

Mijn emoties zijn primair/basaal puberaal, daar ben ik me volledig van bewust, dat betekend ook mijn onzekerheden, mijn liefdesleven, mijn dromen , mijn verlangens .

Mijn intelligentie,proza, poëzie, schrijverstalent(zo dat er enigszins is)(ach laat me even in de waan) Was duidelijk ook op een soort hoogtepunt van creativiteit en opname toen ik zeventien was.

Mijn abstract denken en oplossingen bedenken plannen maken was toen al aanwezig en heeft nooit af of toe genomen.

Ik geloof nog steeds in een betere toekomst een betere samenleving, maakbaarheid, met behulp van de schenker alles goeds.

Wel besef ik dat ik ouder geworden ben ik heb mijn verantwoording in het leven zo goed en kwaad als ik kon opgenomen, zo eervol als mogelijk alle taken mij opgelegd of opgenomen zo goed als mogelijk uitgevoerd.

Vele mislukkingen ook vele kleine succesjes, grote successen ken ik er maar één.....mijn kinderen.....geweldig!!

Mijn überich (ik gebruik dat echt wel verkeerd maar het komt er het dichtstbij) is altijd bezig geweest de zeventienjarige puber in mijn hoofd gevangen te zetten of te besnoeien.

De zeventienjarige die altijd onbezonnen het publieke debat aanging om zo te proberen een beter samenleving betere door de rede aangegane efficiëntie in het menselijke verkeer te bereiken.

Methodisch zo bedreigend en aanstootgevend dat het zelden enig resultaat opleverde......bovendien waren de autoriteiten...het establishment te zeker en te gehecht aan het pluche van hun bestaan en het eigen gelijk om zich door zo'n kwajongen te laten “”koeioneren””

Later in management functies kwam men dan weer methodisch te bedreigend over en werd de omgeving achterdochtig omtrent de juiste bedoeling.

Op advies van mijn vader nam ik een vrij afwachtende en beschouwende positie aan, schrijf het op een brief stop het weg,haal het tevoorschijn als het afgelopen is en je zult je gelijk voor jezelf voelen, mensen zijn niet gewoon hun gelijk af te geven........

vecht niet tegen de bierkaai, vecht niet tegen de windmolens....mijn vader noemde mij johannes dun doper met billetjes van koper.....of nog veel liever jozef den dromer en weer later bij voorkeur Meathead, pas de dag van zun dood vertelde hij van zijn eigen gevecht in het leven zijn eigen onzekerheden en voelde ik de gelijkheid tussen hem en mij

Goed waar gaat het allemaal over ik raak alle draden weer kwijt.

Gisteren deed ik iets stoms en naast mijn rouw periode brengt me dit weer tot idiote onzekerheid.

Een brief gelijk mijn puberale zeventienjarige ik van vijf kantjes …..groet letters weliswaar...... inhoudelijk kloppend maar weer zoveel weerstand oproepend van hen die zich meegaand opstellen t.o.v. Het establishment en zich er langzaam door opgenomen worden....maar gelukkig ook gesteund door anderen die ook met die gevoelens van groot engagement en betrokkenheid rondlopen.

Ik dank hen

ik dank U als u hier doorheen geworsteld bent

het gaat goed

het zal elke dag steeds beter en beter gaan.