Moe, lui

Sinds ik buikgriep heb gehad ben ik zo moe, zo lui...

toch loop ik maar door te rennen en te draven ,

mijn bed 's- morgens weg en dingen doen.

Vandaag zou ik dat ook moeten doen ,

er is nog zoveel te doen....

Maar toch ik drink mijn koffie en ga nog een uurtje liggen

de groenten van hak

en

de groeten van Han

Herfst

Ik houd van de herfst, en waarom denk ik daar nu aan???

Omdat ik voel alsof ik in de herfst van mijn leven begin te komen.

Het lijkt net alsof ik in de cirkels die ik doormaak opnieuw aan dezelfde keuzes,

dezelfde levensvragen,

dezelfde dilemma s aanbeland.

Niet alleen denk net als aan het einde van de lente van mijn leven dat opnieuw de keuzes bepalend zullen blijken .

Althans dat lijkt rond me heen gefluisterd te worden.

Was het met de keuzes in de lente van je leven over hoe je leven zou verlopen,nu is het hoe je zo gracieus mogelijk oud wordt en een “”goede”” levensavond zult hebben.

Ook begin je voor het eerst erg concreet over je heengaan van deze werkelijkheid te denken.

Enfin herfst dus.

Als kind was ik er helemaal gek van.

Ik zag er de schoonheid van en zag ook veel nieuw leven ontstaan.

Prachtige kleuren ontstonden in de natuur, de prachtige bladen kleuren in de bossen.

Ik besefte toen nog niet dat het natuurlijke stuiptrekkingen waren van naderende dood, een zich terugtrekken, een laatste keer zaad uitstorten om de barre en boze winter door te komen.

Ik verzamelde paddenstoelen en legde een paddenstoelen tuintje aan, was helemaal weg van alle kleuren en vreemde geuren.

Trok vaker het bos en de natuur in, genoot van het noten rapen .

Ik besefte het allemaal niet genoot van het ruige weer, de stormpjes die het laatste leven de laatste zaden van de bomen en planten losrukte.

Alles trok zich terug, dieren verzamelden, verzadigden zich nog om of de barheid van de winter door te slepen of in winterslaap te gaan.

Is het zo ook niet een beetje in de herfst van ons leven??

Worden we niet wakker geschud, opgeroepen om een laatste verzamelwoede aan te gaan ons in te graven voor de winter om na de winter de terugkeer van het licht of ons opgaan in het licht als nieuwe bevrijding te aan vaarde.

Ik sla weer door ga er maar mee stoppen

Verzamel

U

geen

schatten op de aarde

maar

kijk

naar de vogelen op het veld,

zij maaien niet zij zaaien niet en toch

IK kan alleen maar zeggen dat ik steeds meer leer de rechte lijn te volgen,te doen wat ik moet doen en te vertrouwen op de voorzienigheid die op alle manieren zal werken om mij datgene te geven wat ik nodig heb.

Liefde

vrede

geluk

zij met u allen

Han

Cirkels

Cirkels, ik denk dat het leven, de wereld bestaat uit cirkels.

Tenminste het is een erg goede manier om het de benoemen.

In feite zijn het geen cirkels maar is het een bepaalde min of meer zich herhalende opeenvolging.

Het zijn dus geen identieke cirkels, wellicht laat het zich nog het best te verklaren met het beeld van een spiraal.

De spiraal die zich steeds meer focust en verfijnd tot wast??

Is het niet zo naarmate we meer en meer cirkels ervaren hebben we net elke keer anders op de gebeurtenissen verandert reageren en zo wij de rechte lijn volgen wellicht de reacties en ons participeren inde cirkelvormige bewegingen adequater zijn.

Of we daarbij onze ratio volgen of onze intuïtie....dat is goed zolang onze ratio en intuïtie maar niet strijdig zijn met el;kaar maar complementair.

Dit is natuurlijk ook een cirkelvormig proces dat we in de rechte lijn moeten beoefenen.

Ik kwam voor het eerst met dergelijke gedachten in aanraking op een cursus Tai-chi in Thailand.

Daar werd onderwezen in het taoïsme (niet religieus taoïsme) en besefte ik het ook een beetje.

Er waswe4l meer dat ik toen besefte ….....o.a. Dat ik geen taoïst was maar onlosmakelijk zou blijven denken vanuit het dualisme van het christendom waarmee ik ben opgevoed.

In ieder geval het taoïsme en het ontstaan van tai-chi in al zijn mythes en legendes hebben gemeen dat men van alles wilde begrijpen met de ratio om er nut van o te doen.

En in elk verhaal ontstaat zo een soort aha erlebnis, ik noem dat altijd maar een soort buikgevoel of wellicht een goddelijke vonk daar waar ratio en intuïtie samen komen en er een inzicht ontstaat.

Bij het taoïsme is het dus de cirkelvorming van het bestaan , waarbij er geen strijd is tussen de verschillende aspecten maar opeenvolging en verstrengeling.

Het wordt in ying en yang symbolen weergegeven. Er is niet één ying/yang symbool neer er zijn er verschillende grafische voorstelling van.

De ons bekendste “”de twee vissen in een cirkel met de ogen erin”” geeft ons alles zo een beetje begrijpelijk weer.

Ying en yang die elkaar opvolgen, geleidelijk vervangen en samen in een cirkel zitten maar ook het ying in yang en het yang zonder ying.

Het één bestaat niet zonder het ander en het ander bestaan ook weer niet zonder het éen het volgt elkaar op ,gaat in elkaar op en kan niet zonder elkaar.

Cirkels de cirkels van ons bestaan, we komen uit de aarde , we zijn slechts stof en uiteindelijk zullen we weer terugkeren tot stof.

We beginnen hulpbehoevend en eindigen hulpbehoevend.

We zullen de cirkels moeten accepteren.

Er lijkt echter een uitzondering op, kennis, het denken , de intuïtie ….

of niet??

Ik ben er niet uit wellicht aan het eind van de spiraal zal ik er enig zicht op hebben.

Han

Goedemorgen,

goedemorgen heerlijke dag,

goedemorgen vrolijke lach

de dag lacht en zingt me toe

geen johny walker op de tafel,

geen jack daniels over de vloer

een rustige tweede pinksterdag

blues uit mijn speakers

leven uit mijn pc

het gaat me goed.

Zegeningen tellen

waar moet het heen

hoe zal het gaan

de rechte weg bewandelen

de rechte weg begaan

soms een zijweggetje in

of een verpozing in een oase

genieten

genot

genoten

goedemorgen

heerlijke dag

goedemorgen

met een lach

liefde vrede geluk

begaan

han

Boot

Als ik over een boot dacht ,dacht ik altijd over een knus motorbootje,

dus vooral geen zeiljacht zoals mijn zusje had,

met plek genoeg om met 4 personen op te varen en te slapen.

Doesjen hoeft niet dat doen we wel in de havens en eten ook minderbelangrijk.

Nu zo 'n boot is me in de schoot geworpen en weet je die zag er ook nog uit precies zoals ik altijd in gedachten voor me zag.

Ik heb um nu ruim een jaar.

Het kost me veel moeite om um varende te krijgen, maar ik denk dat het dit jaar wel gaat lukken,

het havengeld is betaald, de verzekering is bijna geregeld , de navigatie komt eraan. Nu nog een monteur vinden die niet al te duur is en varen maar.

De boot moet ik nog wel afbetalen,

dat zal ook een hele opgave worden,

maar dan is het wel weer een droom die werkelijkheid werd.

Mijn leven bestaat zo uit die dromen die werkelijkheid werden.

Het geheim is focussen en je niet laten afleiden.

Tel je zegeningen wees blij en dankbaar en vertrouw er op dat de voorzienigheid je altijd genoeg geeft om gelukkig te zijn.

Het gaat bij mij vaak mis door niet te focussen, meer te willen als ik nodig heb of te wantrouwen.

Nee vol vertrouwen gaan we het licht tegemoet

het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan.

han

Mevrouw Postma,

De laatste tijd moet ik veel

aan mevrouw Postma denken.

Waarom, ik weet het niet,

er is iets in de energievelden waarom ze telkens weer bovenkomt drijven in mijn gedachten.

Heb/had ik er iets mee behalve dat het de moeder van één van mijn oudste vrienden is?

Nee ik herinner me zelfs zeer weinig van haar, behalve dat het een hartelijke persoon was, Iedereen was welkom in haar huishouden en ze was een heel goede zwemster en voorstandster en bevorderaar van gehandicapten sport.

Één herinnering heb ik wel,

ze heeft me geleerd kaas met mosterd te eten.

En ik moet zeggen haar boterhammen kaas met mosterd waren perfect!!

Ja perfect!

Perfect in alle juiste verhoudingen

en het is me nooit gelukt dat zelf klaar te spelen.

Ik zie ze haar nog maken,

brood kaas erop en in een soepele beweging met een mes in een keer

breed de mosterd erop vervolgens weer een snee brood erop …..smullen maar.

En verder moet ik zeggen

de boterham smaakt me nu bijna net zo goed als ik me die van haar herinner

Nu allemaal de groeten maar weer

Han

Vastgezogen

zuigende werking

tijdloos raken

verslaving or just having fun??

Vandaag vergat ik dus bijna de blog, had mijn computer al afgesloten.

Je komt zo op internet en begint allerlei impulsen te volgen,

raakt er steeds dieper in van onderwerp naar onderwerp.

Van je mail naar een vaarcursus van daar naar verzekeringen, motoronderhoud,

mail van Raf mail van Bart mail van die , verkeerde mail verwijderden etc. etc. en ineens is het alweer bijna 10 uur

Ik moet mijn klok ook op geluid zetten dan hoor ik elk uur tenminste de koekoek “” koekoeken””

Tv heeft dat dus ook voor mij

zelfs nog erger er hoeft maar ergens (ook al is het in de verte)

een beeldscherm met wat dan ook aan te staan en ik raak er door geobsedeerd en volg de meeste onzin die je kunt hebben,

kijk langs mijn gesprekspartner heen, heb moeite me te focussen op iets anders dan dat zuigende beeldscherm

hoe komt dat toch ??

waar komt dat vandaan?

enfin internet is vaak nog leerzaam

je gaat van het ene weetje

naar het andere zoekt dit op maakt kruisreferenties enz.

Het is hier erg donker geworden! Onweer op komst??

vandaag naar tante Dee die is jarig, gezellig!!

ik moet hier nog veel doen

Ach alles komt goed een nieuwe dag een nieuw begin

groeten

Han

Doorgaan

op weg

opnieuw op weg

(uiteindelijk gaat dit dus overPieter)

Over Pieter als resultaat van het schrijvend op weg gaan en niet weten waarheen de weg zich voert.

Zo het einde is wel weer in zicht,

ik heb nog wel zeer lang geslapen en stond op met een barstende hoofdpijn maar de buik voelt al veel beter aan en de stoelgang is weer bijna oké.

Het bed is al weer bank,

het eerste geruim is al weer gedaan.

Ik weet niet wat de toekomst brengen zal ,

niemand weet dat.

Had ik veel angsten de afgelopen dagen

kijk ik nu weer vertrouwvoller de toekomst tegemoet.

Het clubje helpt me daar veel bij ,

op sommige momenten denk ik alles heel klaar en helder te zien,

meen zelfs de toekomst te kunnen voorvoelen,

op andere dagen wordt dat alles weer stevig doorheen geschud.

Mijn waarheid van vandaag

is zeker niet mijn waarheid van morgen.

Wel leef ik steeds meer vanuit het besef dat de waarheid er ligt ,er is en dat aan ieder van ons het leven gegeven is deze weg te ontdekken.

Ook weet en besef ik dat voor iedereen

de waarheid, het ware levensgevoel er anders uit zal zien ,

d.w.z. een geheel andere verschijningsvorm en toepassing zal vinden. Maar dat het allemaal facetten zijn van de universele waarheid, tot we allen één worden met de universele waarheid.

We leven dag bij dag uur bij uur,

laat ons ervan genieten

ook als het niet brengt

wat wij wensen of verwachten.

Overal ligt een kern van vreugde.

We gaan verder steeds verder

tot we opgaan in een nieuwe werkelijkheid

tot onze energie zich transformeert,

teruggeven aan de aarde , opgaan in het al, gereïncarneerd wordt???

ik weet het niet

Veel is een intuïtief aanvoelen, vaak is het ook op basis van de ratio dat we ons er gedachten over vormen.

Putten we met onze intuïtie uit een universeel archief??

ik weet het (nog) niet.

Wel leer ik steeds meer op mijn positieve intuïtie te vertrouwen, positief dat wil zeggen datgene dat me blij maakt en vol verwachting de toekomst in laat kijken.

Zo denk ik ook aan Pieter, was hij het niet die zo vol verwachting zijn toekomst inkeek de laatste lange gesprekken die we hadden.

Was hij het niet die zo graag bij ons clubje wilde??

Wat moet er gebeurt zijn?

Een gedachte die ik los probeer te laten.

Wel mis ik hem elke dag,

zoals ik zoveel mis elke dag,

de omgang met mijn jongste zoon bijvoorbeeld.

Het kan bij mij niet op

dat Pieters heldere en sprankelende energie

niet een nieuwe weg heeft gevonden

ook in deze werkelijkheid.

In de laatste film van Anna en de koning

verloor de koning zijn favoriet kind en raakte er zeer depressief van

tot hij na verloop van tijd een aapje gelukkig in de bomen zag spelen...

.....hij kreeg daardoor nieuwe levensmoed. De suggestie was natuurlijk dat hij zijn kind terugzag in de aap. Al kan dat niet uitgesproken worden de film lag toch al zo gevoelig in Thailand.

Pieter was zich bewust van vroegere levens,

je vind die mensen wel meer terug,

ik ben me daar niet zo bewust van,

wel leef ik beperkt bewust in meerdere dimensies en heb herinneringen uit tijden die onmogelijk de huidige kunnen zijn. Maar wat is droom wat is werkelijkheid?

Pieter had echter zoveel informatie

dat ik ervan uit ga dat het wel echt geweest moest zijn, was het daardoor gemakkelijker deze bestaansvorm in te ruilen voor een volgende, als boeddhist echter had hij zoveel eerbied voor het leven dat alle leven eerbiedig behandeld en zo mogelijk gered moet worden.

Maar wat mooier gebaar en altruïsme dan je leven te geven voor dat van een ander.

Het is (nog) niet aan ons te weten maar zoals de rabbi zei we weten niet waar wanneer en waarom de allerhoogste de gouden levensdraad doorknipt, we weten niet welk een lijden de allerhoogste hiermee dat leven bespaart.

Pietertje p. ik mis je

maar weet dat we elkaar in van alles en nog wat zullen tegenkomen,

wellicht ben je al weer geboren

als zoon van een hardwerkende arbeider

en vind je straks geluk in lekker hard werken

om je energie kwijt te kunnen ,

lekker metselen op de bouw, stenen sjouwen.

En vind je je geluk met het mooiste meisje van de klas, je buurmeisje die je vele kinderen zal geven.

Pietertje ik mis je

Han

Ziek,

Ik voelde en rook het al toen ik thuis, een rottige eierlucht kwam uit mijn maag omhoogzetten, niet normaal dacht ik bij mezelf.

En ja hoor de eerste pijnscheut schoot al door mijn buik en ja hoor waterdun schoot het mijn darmen uit.

Bah bah bah waar heb ik dat nu opgelopen wat heb ik verkeerd gegeten, waren het de kippenlevertjes bij de lunch?? de spaghettie de saus?? of was het de stevia, dat spul zou best wel es op mijn darmen hebben kunnen werken.

Maar eigenlijk denk ik dat het de jupilerforce was die ze in de warmte van Brussel aan het uitdelen waren, ohh wat een rotzooi wat een smerige smaak, dus maar snel opgedronken.....en nu dus ziek

ach we zien wel

han

Veruit mijn favoriet.

Toen ik vroeger

(voor de prijs van wat nu een computer kost)

mijn eerste en enige elektrische typemachine kocht, was het al heel wat dat je de kop kon verwisselen voor andere letters.

NU had ik een vrij moderne met een schijf ipv een kop.

De machine had ik betaald met al het kleingeld wat ik zeer lang had opgespaard

door het elke avond uit mijn zak te gooien ineen pot.

Maar de schijven waren zo duur

dat ik slechts 1 extra schijf

kon betalen...

..dat werd dus freehands.

Nog steeds mijn favoriete letter.

Eigenlijk schrijf ik gewoon bij voorkeur met een vulpen op papier.

Boeken moeten voor mij ook op papier zijn.

De geur, het vasthouden de vergeling na vele jaren, het lijfelijk rond je hebben van op papier gestileerde gedachten.

Ook om te genieten van

de bedoelde en /of door auteur goedgekeurde opmaak.

Bij een e book kiest de gebruiker de letter de opmaak,

verkrachting, grof misbruik van een kunstwerk

het is alsof je de ogen van de mona lisa op haar borst zet en haar mond op de ogen.

Wellicht is dat de toekomst”” computerart””

Nee geef mij maar een boek

Han