eindelijk op weg

Blog

24-12-2013 12:24

briefwisseling met Martin

 
 
 
 
Sent: Monday, December 23, 2013 7:25 PM
Subject: Re: Re:
 
Dat troost mij, waarde Johannes, als er één religie is waaraan ik waarde hecht dan is het het loyalistendom.
Ik leef met je mede wat betreft je verloren liefde en het verdrietig daarover zijn, hoogst jammer natuurlijk.
Ik ben ook wel verstokt denk ik, maar dan in het leven zoals ik dat leidt, d.w.z. als brave man en opa.
Wederom zend ik u mijn welgemeende wensen voor een vredig kerstfeest en een goed komend jaar 2014.
Ik heb zo'n gevoel dat we elkander nog wel eens terugzien. Het zou mij wat waard zijn als dat zou zijn op
of bij den ouden COSA (zou die nog bestaan?)
Meld u eens weder.
(nee, alle gekheid op een stokje: ik hoop dat het je goed gaat, zo goed als mogelijk)
Frater Martinello.
 
Frater cosae Martinello,
het is mij wederom een genoegen U te mogen antwoorden op Uw zo vriendelijk en vol compassie geschreven mailtje.
Het is niet met afgunst maar met toch met een zeker jaloezie als ik Uw leven zie, als U het subtiele verschil tussen beide kunt vatten.....
Immers het was niet anders dan mij n wens dan zo’n leven te leiden en de zoektocht daarnaartoe drijft mij nog steeds schijnbaar rusteloos voort.
 
Ik kom in contact met allerlei vrouwelijke figuren die zeggen dit ook te wensen maar eigenlijk wensen zij een leven vol avontuur met een rijke man aan de zijde.
Ik dacht de juiste gevonden te hebben .....maar dacht ik dat niet meerdere malen.
En verliefd wordt ik snel......echter met zo’n hevigheid heb ik slechts bij Ineke en mijn laatste vrouw meegemaakt, reflecterend kom ik er ook achter dat ik alleen trouwde met jongere vrouwen en de beste relaties had met oudere vrouwen....\
 
In ieder geval voel ik me momentelijk niet erg gelukkig maar het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan.
 
Het gaat U goed voel ik U bent alleen wat eenzaam zo nu en dan.....maar uw hart is vol en uw omgeving liefdevol aanwezig........ik ben weliswaar druk maar eenzaam in mijn hart en mijn omgeving is de drukte van oppervlakkige kennissen die allen mijn vriend willen zijn zonder er enige effort voor te doen.
 
Gelukkig heb ik de broeders van de metselclub nog een steun samen met hen te bouwen en te werken.....aan uitsluitend onszelf opdat we beter mensen zouden worden en zo ieder individueel werken....bouwen aan een beter wereld.
 
Frater, het ga u goed, jarenlang heb ik teruggedacht aan ons laatste gezamenlijk rondhangen in koffiehuis en platenzaak en waarom dat zo wegebde,,,, het was gewoon aanwezig zijn bij elkaar en elkaar warme aanwezigheid ervaren.........2014 word ons jaar van her kennismaking....het gaat U en Uw familie goed...ik denk aan U ....prettige feestdagen...het licht keert terug in onze dagelijkse wereld, de tijd van duisternis en depressieve gedachten is voorbij samen op weg het licht tegemoet
 
 
Met Uw welnemen neem ik de vrijheid deze brief op mijn website te plaatsen
 
het ga u en uw familie goed.......
liefdevolle aandacht, vrede en compassie zij met U en de wereld.
groet  
han

 

—————

07-11-2013 15:18

nogmaals Bart

ergens in de ochtend werd ik geroepen
of ik nog even erbij kon zijn
ik wist dat er iets officieels was
dus deed ik mijn lange broek aan en een blouse voor de chique, de etiquette
ik ging de bijeenkomstruimte in
de kou sloeg me om de oren, op mijn brilleglazenkwamen bijna de ijsbloemen, de airco stond op lekker koud voor de thai
Han zat er al, hij had een witte blouse met een strikje om zijn nek, geen non de juuke,
zoals ik dat ik Limburg noem, en een lichte lange broek aan, een baron zo lijkt het, hij heeft ook een wandelstok, als hij dan zo loopt op een rustig afgewogen tempo, gracieus zou je kunnen noemen, maar hij kan niet anders , want hij verrekt van de pijn, zonder stokkie
thaise mannen en vrouwen, leraren , teachers werden ze genoemd zaten aan een grote vierkante tafel, met een glaasje fris voor hun, groen gekleurd water
Han vertelde me, dat deze groep teachers , een andere teacher , die op deze school komt werken, uitgeleide doet.
ze maken er een meerdaags uitstapje van , er wordt gedronken, karaoke gedaan op een resort en inderdaad hier afscheid genomen.
zij, de komende teacher, was blijkbaar een afscheidsrede aan het doen, gaandeweg werd ze emotioneel, tranen vloeiden over haar wangen, de gehele kliek teachers zat onbewogen naar haar te kijken
en opeens ging haar mobieltje
en wat doet ze onder haar emotioneel betoog, beantwoord ze het gesprek en praat en praat en iedereen zit te wachten tot het gesprek voorbij is
ik kijk Han aan, en hij glimlacht naar mij
ja mobiliteit
altijd bereikbaar
lig je in je kist dood als een pier
en je mobieltje gaat
godswonder of niet
herrijs je of niet
we werden uitgenodigd voor een lunch, we reden met een busje naar de river kwai en stapten op een vlot, een platte boot
de boot voer af en tafel werd gedekt, eten op tafel
heerlijk
op en neer langs de watervallen gingen we
zo is het wel genoeg hè
het duurde ons wat te lang
de volgende dag kwam het onherroepelijk afscheid 8 nachten had ik in het hutje doorgebracht
nachtelijke geluiden van de varkens, de eenden en de konijnen zal ik me herinneren
de kou in de nacht, de krekels en kikvorsen
de gezellige en diepgaande gesprekken met Han
het niets doen, het lezen, flimpie kijken, internetten, in de zon zitten
goodmorning teacher,goodafternoon teacher door de studenten
de ochtend beginnen met een heerlijk soepie
de lunch met een heerlijk pittig gerecht
ja het was goed
de directeur van de school wilde afscheid van me nemen
hij was happy , dat ik geweest was
ik had al van Han vernomen, dat ik geen geld hoefde te betalen voor kost en inwoning
ik vroeg of ik donation kon geven aan de children of de school
nee, want ze kregen geld van het goverment
hand , een wai en thank you, kop koon krab
afscheid nemen is altijd beetje dood gaan, vertelde Han laatst
Han zou me naar kanchanaburi brengen
dus stapten we samen in de lokale bus
ik kan niet schatten hoe oude de bus zou zijn
20, 30 jaar, ramen open, fans aan en doorluchten maar
voor 2 en half uur bussen 55 b is 1 euro 20 zoiets
ik kijk nog eens naar de bergen waar allerlei soorten bomen opgroeien
het blijft een prachtig en vredig gezicht
halverwege de reis
wat gebeurd er toch
ik kijk op van mijn e reader
het zal toch niet
ha ha
nee hè
de bus stopt
ik kijk naar Han
hij zit met zijn gezicht gebogen tegen de rugleuning voor hem
zijn handen gevouwen, steunend op zijn bovenbenen
zou hij zijn zonden aan het overdenken zijn en om vergiffenis smeken zijn
ieder zal wel wat zonden weg willen wissen
ik roep hem
hij schrikt
oh hij was aan het slapen
kijk Han, je zult het niet geloven
ze staan droog
geen diesel meer
een bus helemaal vol
een reis van dik 2 uur door godverlaten streek en de diesel is op
kan niet meer voor of achteruit
zoals het ons gebeurde
foutje bedankt en even diesel halen
na half uur werd er diesel ingegooid en konden we weer verder
na een hartelijk afscheid van Han
begon ik aan mijn tweede gedeelte van mijn reis naar Bangkok
in een minibus naar Bangkok
zonder problemen
ik had via internet al een hotel uitgezocht en besproken
het was een kleine kamer, geen raam een tweepersoonbed paste er net in, bloemenbehang op de achtergrond
ouderwetse tv, die het niet deed
badkamer met wc en douche
een warme douche
heerlijk het warme water over mijn lichaam te voelen, het lijkt net alsof het schoner wordt
nog bijna een week

groetjes bart

 

—————

29-10-2013 10:10

bijdrage van Bart

terug naar het verleden

vanmorgen werden we uitgenodigd voor het ontbijt
het was nog koel, maar de zon begon al wat door te komen en dat merkte je meteen, ik laafde me aan de zonnestralen, die mijn koele botten verwarmden.
we liepen naar de keuken, waar al meteen gezegd werd, Kai, kip, ja ze wisten het al geen Mu, varken, een kop met heerlijke rijstesoep met kip werd voor ons gezet.
ik deed er wat chilipoeder bij, om het wat pittig te maken en begon te roeren, wat zag ik 4 stukken bot met wat vlees en vel van de kip zwommen in mijn overheerlijke soep.
wat de een lekker vind , vind de ander niet om te eten.
tot die laatste catagorie behoorde ik .
heb de rijstesoep gegeten met volle smaak, maar de botjes met aanhangsels laten staan
onbeleefd.........
misschien
waarschijnlijk
maar toch, ik eet dat niet.
we konden een brommertje lenen van een van de klusjesmannen, een automatic, Han reed, hij heeft veel ervaring met motorrijden of triberijden, dus ik ben in vertrouwde handen.
onderweg, gaf Han aan, dat alleen de voorrem het deed
alleen de voorrem en hij reed al 70 km in snelheid, ho ho, rustig aan met alleen die voorrem.
gaandeweg merkte ik , dat hij met beleid reed.
heerlijk achter op de brommer, we reden op een asfaltweg , die zich met bochten en heuvels en dalen zich door het glooiende landschap bewoog
links en rechts van ons waren wat grote rotspartijen, afgewisseld met uitgestrekte jungle,oerwoud, vele groene bomen, die toch elk een andere kleur groen hadden, uitgestrekt en het leek, ondoorkruisbaar
prachtig om te zien
we sloegen af bij het bordje Hellfire Pass Memorial
na een tijdje zagen we de ingang, waar meteen het museum was
we konden een audio apparaat lenen, waar in het nederlands allerlei zaken verder doorgesproken en uitgelegd werden.
midden 1942 hadden de japanners het plan opgepakt om een spoorlijnverbinding te maken tussen Bangkok en Thanbyuzayat in Birma.
dit omdat de geallieerden de zee versperd hadden met hun schepen, zodat de japanners zich niet konden bevoorraden in Birma over zee.
krijgsgevangenen vanuit Singapoor, Indonesie
ze bestonden uit Australiërs, Nederlanders, Engelsen en Americanen
tot 16 okt 1943 werd er aan de spoorlijn gewerkt, dit vanuit beiden kanten, dus vanuit Birma en vanuit Thailand.
onder erbarmelijke omstandigheden , qua ondervoeding en geseling en 12 tot 18 uur per dag werken in tropische hitte, met tropische zieken gepaard gaande van malaria tot cholera
aan 90000 mensen heeft dit spoorlijntje het leven gekost
wat een politiek regime mensen kan bewegen om andere mensen te folteren, te dwingen tot slavernij, tot 12 tot 18 uur te werken onder deze omstandigheden, met eenmaal per dag een kommetje met rijst, af en toe met gedroogde vis, waar de maden uitkwamen, maar dit gaf nog wat smaak aan de rijst.
foto s te zien van uitgemergelde jonge mannen, was gruwelijk om te zien en ik werd er emotioneel van
stiekem hadden ze foto s gemaakt, om de wereld te laten zien, wat daar gebeurde.
kameraadschap hield elkaar op de been, de sterke hielp de zwakke, de meer gezonde hielp de zieke
we gingen naar buiten en liepen 2 km van de hell pass , wetende dat krijgsgevangenden een traject aflegden van elke dat 7 km heen en 7 km terug van en naar het kamp, de meesten zonder schoenen op blote voeten, in de modder tot hun knieen of of rotsen of kiezels die ze zelf geslagen hadden.
adembenemend het uitzicht in het dal, dat zorgde voor hun ook wat relativering vertelde een van de mannen, de schoonheid van de natuur de bloemen, de ochtend of avondschemering
maar daar tegenover de wreedheid van de bewakers
bovenaan stonden de Japanse ingenieurs, daaronder de Japanse bewakers en daaronder de Koreaanse bewakers en daaronder kwamen de krijgsgevangenen
van boven naar onder werd er druk en macht en geweld gebruikt
een kwaadaardig systeem
daar lopende stond ik echt versteld van de onmetelijke kracht van de mens, wat hadden ze daar in 13 maande tijd volbracht, ja met zoveel slachtoffers voor 415 km spoorlijn, bloedlijn.
het pad waar we liepen, was nog bezaaid met kleine stukjes gehakte rotsen, waar regelmatig nog bielzen in lagen.
moe en emotioneel kwamen we na een wandeling van 2 uur van klauteren, luisteren naar de audio terug bij hetmuseum.
uitrusten maar even en de beelden even verwerken
na onze dorst gelaafd te hebben, stapten we weer op de brommer
hij startte wat moeilijk, maar uiteindelijk lukte het
maar na 5 minuten begon de motor te pruttelen
wat nu , het was nog zeker 17 km
en hier was alleen een asfaltweg en jungle aan weerzijden
de motor sloeg af
daar stonden we
geen benzine meer bleek het
waar in godsnaam, halen we nu benzine vandaan
de directeur had gezegd, zijn er problemen , bel maar
Han belde
terwijl hij dit deed, zag ik een motor aankomen met 2 thaise jongens mannen
ik maakte een hopeloos gebaar en wees naar de brommer
ze stopten en informeerden wat er aan de hand was
geen benzine, geen gasoline
ze praten en praten in thai
beiden verstonden we er niets van, in deze situatie hadden we dit maar al te graag willen verstaan
2 vreemde mannen in de middle of nowhere
ze wezen op mij en Han
ik achterop motor en Han achterop brommer
de motorrijden zou met de voet de brommer duwen terwijl hij reed
na wat verwoede pogingen lukte dit niet, dan vasthouden en trekken en dan rijden
lukte ook niet
ok
ik rij met motorrijder naar benzinestation en koop wat benzine, zei Han
idee
met flitsende snelheid achterop de motor , ik moest even aan de snelheid wennen en hield me vast aan zijn wat vlezige mollige buik om niet achterover te kukkelen op het asfalt.
na een aantal km zagen we een benzinestation, vulden een lege colafles en snelden weer weg.
vulden de tank van de brommer en ik maakte nog wat foto s van onze redders
see you next time, riepen ze nog
denk ik toch niet
zal ons toch geen tweede keer gebeuren
snorrend reden we naar een eettentje, dronken een heerlijk pintje en aten wat
en konden een genoeglijke en emotionele dag aan onze herinnering toevoegen

groet Han en Bart

 

—————

17-10-2013 11:05

meer 66

Luiheid,zeep,onvolwassenheid

 

Als ik zo terugdenk over mijn blogs, ik deed dat doordat ik zat te denken over welke benaming ik na blog en weer/meer moest gaan gebruiken, komen wat leidmotieven naar voren..

Luiheid/inactiviteit/zorgeloosheid/zelfverwaarlozing, maar ook zeep,schoonheid zuiverheid,zuiveren

daarnaast mijn kinderlijke onvolwassenheid als lijden en als plezier./

 

Ik voel er duidelijk verbanden tussen, verklaren kan ik ze (nog) niet

Laten we zeggen dat ik met kinderlijke openheid en jeugdige overmoed de wereld nog steeds idealistisch en schijnbaar dus onvolwassen benader, dat ik een enorme behoefte heb aan lichamelijke en spirituele zuiverheid, maar dat ik totaal niet begrijp, kan begrijpen of bevatten wat dat is.

Ik ben op weg ga mijn weg met mensen wordt staande gehouden vecht me er door heen of ga moedeloos zitten, schud het vuil van me af , was me en ga door

 

Maar ook val ik terug op een zuigelingen status, kak en plas in mijn luier en verlang niets anders dan gekoesterd te worden aan de borst van de moeder die schenkster alles goeds er onvoorwaardelijk voor me is

 

ik ben mensen, op weg ,onbevangen onbevreesd, kinderlijk, zoekend naar het mooie spirituele de zuiverheid, het lijden overkomt maar gaat voorbij omdat er altijd de bescherming is van de moeder.

 

Het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

vriendelijke groet

 

Han

 

—————

17-10-2013 10:50

meer 65

Gisteren was ik bij een vriend

 

Gisteren was ik bij een vriend( ja ik heb vrienden!!)

Binnenkort word ons contact nog inniger, en met die wetenschap, met die voorkennis lijkt er al een voorschot genomen te worden op datgene wat onvermijdelijk schijnt.

 

 

Een broederlijke innige levenslange vriendschappelijke verbondenheid, je komt die mensen wel eens tegen, ze varen soms gewoon voorbij , maar een enkel keer slaat de vonk over......niet alleen slaat de vonk over ook de ontmoeting blijft””toevallig”keer op keer plaatsvinden

 

Gisteren was ik dus bij een vriend en zijn familie,,,in blijde verwachting van een nieuwe wereldburger,,,,nou ja nieuwe,,,nieuwe verschijningsvorm, mijn vriend wordt.....Opa...

 

We zien ons al zittend op een bankje in het park wijze levenslessen uitdelen aan de generaties na ons die onwillig naar hun ouders te luisteren ons bereidwillig hun oren en open geest aanbieden opdat onze kennis niet verloren ga maar direct doorgeleefd wordt.

 

Ach ja ik was er vrolijk en uitgelaten, volop vertellend

het was er goed toeven!!1

 

fijn!!

 

Het gaat goed

het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

 

Han

—————

17-10-2013 10:35

meer 64

Goede morgen

 

Hier ben ik weer Han, man zeven en vijftig jaar, met (hield ik mezelf altijd) voor de gedachtengang/mind van een zeventienjarige.

 

Hoe zit dat nu vraag ik mezelf af......een verdringend geheugen heb ik altijd al gehad: hele periodes uit mijn leven verdrong ik bovendien sta ik bekend om mijn vergeetachtigheid en verstrooidheid.

 

Hoe zit dat nu??

Mijn emoties zijn primair/basaal puberaal, daar ben ik me volledig van bewust, dat betekend ook mijn onzekerheden, mijn liefdesleven, mijn dromen , mijn verlangens .

 

Mijn intelligentie,proza, poëzie, schrijverstalent(zo dat er enigszins is)(ach laat me even in de waan) Was duidelijk ook op een soort hoogtepunt van creativiteit en opname toen ik zeventien was.

 

Mijn abstract denken en oplossingen bedenken plannen maken was toen al aanwezig en heeft nooit af of toe genomen.

 

Ik geloof nog steeds in een betere toekomst een betere samenleving, maakbaarheid, met behulp van de schenker alles goeds.

 

Wel besef ik dat ik ouder geworden ben ik heb mijn verantwoording in het leven zo goed en kwaad als ik kon opgenomen, zo eervol als mogelijk alle taken mij opgelegd of opgenomen zo goed als mogelijk uitgevoerd.

 

Vele mislukkingen ook vele kleine succesjes, grote successen ken ik er maar één.....mijn kinderen.....geweldig!!

 

Mijn überich (ik gebruik dat echt wel verkeerd maar het komt er het dichtstbij) is altijd bezig geweest de zeventienjarige puber in mijn hoofd gevangen te zetten of te besnoeien.

 

De zeventienjarige die altijd onbezonnen het publieke debat aanging om zo te proberen een beter samenleving betere door de rede aangegane efficiëntie in het menselijke verkeer te bereiken.

Methodisch zo bedreigend en aanstootgevend dat het zelden enig resultaat opleverde......bovendien waren de autoriteiten...het establishment te zeker en te gehecht aan het pluche van hun bestaan en het eigen gelijk om zich door zo'n kwajongen te laten “”koeioneren””

 

Later in management functies kwam men dan weer methodisch te bedreigend over en werd de omgeving achterdochtig omtrent de juiste bedoeling.

Op advies van mijn vader nam ik een vrij afwachtende en beschouwende positie aan, schrijf het op een brief stop het weg,haal het tevoorschijn als het afgelopen is en je zult je gelijk voor jezelf voelen, mensen zijn niet gewoon hun gelijk af te geven........

 

vecht niet tegen de bierkaai, vecht niet tegen de windmolens....mijn vader noemde mij johannes dun doper met billetjes van koper.....of nog veel liever jozef den dromer en weer later bij voorkeur Meathead, pas de dag van zun dood vertelde hij van zijn eigen gevecht in het leven zijn eigen onzekerheden en voelde ik de gelijkheid tussen hem en mij

 

 

Goed waar gaat het allemaal over ik raak alle draden weer kwijt.


Gisteren deed ik iets stoms en naast mijn rouw periode brengt me dit weer tot idiote onzekerheid.

 

Een brief gelijk mijn puberale zeventienjarige ik van vijf kantjes …..groet letters weliswaar...... inhoudelijk kloppend maar weer zoveel weerstand oproepend van hen die zich meegaand opstellen t.o.v. Het establishment en zich er langzaam door opgenomen worden....maar gelukkig ook gesteund door anderen die ook met die gevoelens van groot engagement en betrokkenheid rondlopen.

 

Ik dank hen

ik dank U als u hier doorheen geworsteld bent

 

het gaat goed

het zal elke dag steeds beter en beter gaan.

 

—————

16-10-2013 15:13

meer 63

Rouw

 

los van het feit dat ik duidelijk aan het rouwen ben over mijn verloren huwelijk, heb ik ook de neiging afscheid te nemen van alles wat me dierbaar is.

Ik maak daarmee de rouw compleet,complex en vooral manifest.

 

De studie gaat belabberd, het gaat de eerste keer in mijn leven dat ik gewoonweg buis door de examens niet te doen.

 

Ach ja ik moet echt weer eigenwaarde en zelfbewuste triots gaan verzamelen.

 

Wellicht gaat dat in Thailand lukken.

 

Een daarom antwoord op een waarom zonder verder de argumenten te geven laat staan met feiten te onderbouwen frustreert me en getuigt van het autoriteits- misbruik waarvan België zo doorspekt is.

Dit autoriteitsmisbruik waarbij macht en relaties groet rollen spelen , is zowel persoonlijk als algemeen.

 

Met eerlijkheid, laat staan rechtvaardigheid heeft fat weinig te maken meer met gunsten verlenen, willekeur en symp en antipathieën.

 

En wat mij altijd vooral zo frustreert is de algemene acceptatie, de gemiddelde belg is niet bereid hier tegen in te gaan maar accepteert het volkomen.

 

De volgzaamheid gaat zelfs zover dat vakbondslui en advocaten zich bijna niet voor een rechte zaak willen inzetten omdat er geen wettelijke basis voor is.

Immers het autoriteitsmisbruik lijkt altijd gebaseerd te zijn op een legitiem stelsel van wetten, regels en vooral stempels en bureaucratie.

 

Enfin

dat is het voorlopig wel weer

 

het zal me elke dat\g in alle opzichten steeds beter en beter gaan.

België zal het elke dag in vele opzichten steeds beter en beter gaan

 

de groeten maar weer

 

han

—————

15-10-2013 13:41

meer 62

Inspiratie

 

De hele dag door doe ik inspiratie op en de mooiste gedachten en stukken tekst vliegen door mijn hoofd.

Ik heb dan zelfs al een hele tekst in mijn hoofd klaar maar die worden weer opgevolgd door andere stukken tekst en ik vergeet het voorafgaande weer.

Een constante manier om iets in te spreken zou geweldig zijn maar ze zijn altijd zo ingewikkeld. Vroeger hard ik gewoon een cassette opnemer met één knop aan en uit en dat ging prima.

 

Maar ja inspiratie dus ...ik heb net een boek herlezen >>>Rondom de leegte””

en de vorige ideeën voor mijn log waren over rouwen, vrouwen, eenzaamheid, vreugde en het bestaan en dan had ik iets duidelijk geïnspireerd op dat boek en ik kan er nu toch niet opkomen.

 

Dus bedacht ik me....inspiratie...ik wordt altijd duidelijk geïnspireerd door datgene wat ik op dat moment lees...ik ben ook een volgzaam typetje denk ik dan want niet alleen ga ik helemaal op in de uitgelegde theorieën , probeer ze te begrijpen en ...geloof er dan op dat moment op die dag in die periode sterk in./

 

Wel interpreteer ik soms dezelfde dingen steeds helemaal anders...dat gebeurde ok met dit boek de vorige keer en de huidige keer.

 

 

Maar ja rouwen.,vrouwen en inspiratie.

Rondom de leegte.

Mijn huidige bestaan dus lijkt wel alsof het belangeloos....dus zonder zin een rituele dans beschrijft rondom de diepte/hoogte maar feitelijke leegte van mijn bestaan.

Mijn bestaan is feitelijk voltooid...ik heb mijn DNA doorgegeven, mijn kinderen meegegeven wat ik kon, blijft alleen nog de blog over als stoffelijke zin van mijn bestaan...........ervan uitgaande dat de ze blog behalve voor mij ook voor een ander enige “”nut”””als bewegen rondom de leegte heeft.

 

Mensen ik zou zeggen lees het boek,,,,,,,,,,,,probeer het te begrijpen het zal je raken op welke manier dan ook,,,raken ion je atheïsme, je afgoderij en je bestaan rondom de leegte.

 

Ik moet weg naar de vdab ,,,,,,alweer

dus zla dat over vrouwen wel niet meer komen en dit is eigenlijk ook al een onvoleind werk....rondom de leegte dus.......mijn bestaan als rituaal gebeuren in de belangeloze dans rondom de leegte.

Het zal me elke dag in alle opzichten beter en beter gaan

—————

12-10-2013 17:40

meer 61

Zo'n behoefte

zo moeilijk

 

zo'n behoefte aan goede vriendschappen,en ik ik vind het zo moeilijk ze te onderhouden.

Denkelijk komt het door een diepgevoeld minderwaardigheidscomplex,wat ik trouwens zeer goed verberg.

Te goed zullen mijn kinderen honend zegge.

 

Maar ik denk altijd dat ik mensen lastig val, de nood moet wel heel hoog zijn voor ik contact zoek en dan krijg je weer het mechanisme: “”hij zoekt alleen maar contact wanneer hij iets nodig heeft””

“

Het is voor mij zo moeilijk daar een evenwicht in te vinden, en vriendschappen tellen voor mij al vaak heftiger, dieper en zwaarder als denkelijk voor de ander.

 

Ook speelt een enorme moeite mee om afwijzing te accepteren en van alles voelt al zeer snel als een afwijzing, als iemand geen tijd heeft of het gewoon druk.

Andersom werk ik me dus in elke bocht om niemand te hoeven zeggen dat ik niet kan of kom wat op den duur ook weer verkeerde verwachtingen schept....””die Han kan altijd maakt altijd tijd vrij!!!”””en mensen zijn gepikeerd als het eens niet zo is.

 

Dan nog de vergeetachtigheid, door de drukte en het bezig zijn met krampachtig afspraken na te komen vergeet je veel afspraken en hol je zaken vaak niet eens soms gewoon stomweg voorbij. En dan heb ik al een schijnbaar slecht geheugen....ik zeg schijnbaar omdat soms ineens weer heel helder dingen terugkomen tot in groet details waar eerder nie opgekomen kon worden.

Ik noem het eerder een verdringend en inefficiënt geheugen.

 

Dat tesamen met een enorm plichtsbesef, maakt mijn leven bij tijd en wijle toch extra zwaar.

 

Ik vlucht in korte pleziertjes, lamlendigheid,luiheid,slapen,internetten tv kijken lezen bloggen, tyerwijl afwassen, wassen huis kuizen en vrienden bellen dan uitgesteld worden......vermijdend gedrag zou Mijn zoon zeggen.

 

Enfin ik leer wel.....leer ,mensen te bellen leer contact te maken via skyped, leer nee te zeggen of een nadere afspraak te maken en soms leer ik heel voorzichtig prioriteiten te maken....vroeger ging dat gemakkelijker en hadden mijn prioriteiten gewoon te lijden onder vermijdend gedrag.

 

Pffffffff het gaat voorbij.......al is ook de toekomst-verwachting momenteel klein,,,,weinig .,,,,nietszeggend,,,,open,,,,vrij...

 

 

 

maar ja het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

 

han

—————

10-10-2013 09:47

meer 60

Vanuit de diepte roep ik tot U....

heeeeeeeer luister toch naar mij!

Rondom de leegte....

 

Ik ben rondom de leegte aan het lezen, dit keer het hele boekje met alle essays en ik moet toegeven al spreekt de covertekst van helder geschreven dat het me toch wel wat gedachtenkronkels geeft en soms een paar keer herlezen van stukken om echt te bevatten wat Verhoeven daar wil zeggen.

 

De grondgedachte, in een eigen bevatting, raakte me al dertig jaar geleden en ik moet zeggen door het te herlezen pakt het alleen maar beter al zou ik het nu heel anders bewoorden als de afgelopen dertig jaar.

 

Rondom de leegt, vanuit de diepte, de leegte en de diepte in mezelf, t staat allemaal los van wat Verhoeven in zijn werk zegt.

Het is wel dat ik doelloosheid, peilloze diepte en leegte in me ervaar,door niet te bloggen komt er ook geen energie opgang rondom de leegte in me, ik ben angstig, bang,verwaarloos mijn omgeving, de energie rondom mijn leeg bestaan en raak in een spiraal naar het oneindige niets.

 

De meningsloze leegte die zowel afgod , god als gewoon helemaal niets kan zijn , zingeving, motivator als zinloosheid en demotiverend.

 

Het is vooral de angst die regeert in de achterkamers van mijn gedachten, een bestemmingsloze beklemmende angst. Angst lijkt ook al niets te zijn, of alles in ieder geval rondom de leegte, angst kan beklemmen en bevrijden, motiveren en demotiveren aanzetten tot actie en alle actie verlammen.

 

Maar ja het gaat voorbij, ik zit hier aan de blog en het gaat voorbij...

het zal me alle dagen in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

de groeten maar weer han

 

 

 

—————

Contact

hanroeffen

stenehei 62
2480
Dessel
Antwerpen/belgië
+32.0487282035