eindelijk op weg


Blog

29-10-2013 10:10

bijdrage van Bart

terug naar het verleden

vanmorgen werden we uitgenodigd voor het ontbijt
het was nog koel, maar de zon begon al wat door te komen en dat merkte je meteen, ik laafde me aan de zonnestralen, die mijn koele botten verwarmden.
we liepen naar de keuken, waar al meteen gezegd werd, Kai, kip, ja ze wisten het al geen Mu, varken, een kop met heerlijke rijstesoep met kip werd voor ons gezet.
ik deed er wat chilipoeder bij, om het wat pittig te maken en begon te roeren, wat zag ik 4 stukken bot met wat vlees en vel van de kip zwommen in mijn overheerlijke soep.
wat de een lekker vind , vind de ander niet om te eten.
tot die laatste catagorie behoorde ik .
heb de rijstesoep gegeten met volle smaak, maar de botjes met aanhangsels laten staan
onbeleefd.........
misschien
waarschijnlijk
maar toch, ik eet dat niet.
we konden een brommertje lenen van een van de klusjesmannen, een automatic, Han reed, hij heeft veel ervaring met motorrijden of triberijden, dus ik ben in vertrouwde handen.
onderweg, gaf Han aan, dat alleen de voorrem het deed
alleen de voorrem en hij reed al 70 km in snelheid, ho ho, rustig aan met alleen die voorrem.
gaandeweg merkte ik , dat hij met beleid reed.
heerlijk achter op de brommer, we reden op een asfaltweg , die zich met bochten en heuvels en dalen zich door het glooiende landschap bewoog
links en rechts van ons waren wat grote rotspartijen, afgewisseld met uitgestrekte jungle,oerwoud, vele groene bomen, die toch elk een andere kleur groen hadden, uitgestrekt en het leek, ondoorkruisbaar
prachtig om te zien
we sloegen af bij het bordje Hellfire Pass Memorial
na een tijdje zagen we de ingang, waar meteen het museum was
we konden een audio apparaat lenen, waar in het nederlands allerlei zaken verder doorgesproken en uitgelegd werden.
midden 1942 hadden de japanners het plan opgepakt om een spoorlijnverbinding te maken tussen Bangkok en Thanbyuzayat in Birma.
dit omdat de geallieerden de zee versperd hadden met hun schepen, zodat de japanners zich niet konden bevoorraden in Birma over zee.
krijgsgevangenen vanuit Singapoor, Indonesie
ze bestonden uit Australiërs, Nederlanders, Engelsen en Americanen
tot 16 okt 1943 werd er aan de spoorlijn gewerkt, dit vanuit beiden kanten, dus vanuit Birma en vanuit Thailand.
onder erbarmelijke omstandigheden , qua ondervoeding en geseling en 12 tot 18 uur per dag werken in tropische hitte, met tropische zieken gepaard gaande van malaria tot cholera
aan 90000 mensen heeft dit spoorlijntje het leven gekost
wat een politiek regime mensen kan bewegen om andere mensen te folteren, te dwingen tot slavernij, tot 12 tot 18 uur te werken onder deze omstandigheden, met eenmaal per dag een kommetje met rijst, af en toe met gedroogde vis, waar de maden uitkwamen, maar dit gaf nog wat smaak aan de rijst.
foto s te zien van uitgemergelde jonge mannen, was gruwelijk om te zien en ik werd er emotioneel van
stiekem hadden ze foto s gemaakt, om de wereld te laten zien, wat daar gebeurde.
kameraadschap hield elkaar op de been, de sterke hielp de zwakke, de meer gezonde hielp de zieke
we gingen naar buiten en liepen 2 km van de hell pass , wetende dat krijgsgevangenden een traject aflegden van elke dat 7 km heen en 7 km terug van en naar het kamp, de meesten zonder schoenen op blote voeten, in de modder tot hun knieen of of rotsen of kiezels die ze zelf geslagen hadden.
adembenemend het uitzicht in het dal, dat zorgde voor hun ook wat relativering vertelde een van de mannen, de schoonheid van de natuur de bloemen, de ochtend of avondschemering
maar daar tegenover de wreedheid van de bewakers
bovenaan stonden de Japanse ingenieurs, daaronder de Japanse bewakers en daaronder de Koreaanse bewakers en daaronder kwamen de krijgsgevangenen
van boven naar onder werd er druk en macht en geweld gebruikt
een kwaadaardig systeem
daar lopende stond ik echt versteld van de onmetelijke kracht van de mens, wat hadden ze daar in 13 maande tijd volbracht, ja met zoveel slachtoffers voor 415 km spoorlijn, bloedlijn.
het pad waar we liepen, was nog bezaaid met kleine stukjes gehakte rotsen, waar regelmatig nog bielzen in lagen.
moe en emotioneel kwamen we na een wandeling van 2 uur van klauteren, luisteren naar de audio terug bij hetmuseum.
uitrusten maar even en de beelden even verwerken
na onze dorst gelaafd te hebben, stapten we weer op de brommer
hij startte wat moeilijk, maar uiteindelijk lukte het
maar na 5 minuten begon de motor te pruttelen
wat nu , het was nog zeker 17 km
en hier was alleen een asfaltweg en jungle aan weerzijden
de motor sloeg af
daar stonden we
geen benzine meer bleek het
waar in godsnaam, halen we nu benzine vandaan
de directeur had gezegd, zijn er problemen , bel maar
Han belde
terwijl hij dit deed, zag ik een motor aankomen met 2 thaise jongens mannen
ik maakte een hopeloos gebaar en wees naar de brommer
ze stopten en informeerden wat er aan de hand was
geen benzine, geen gasoline
ze praten en praten in thai
beiden verstonden we er niets van, in deze situatie hadden we dit maar al te graag willen verstaan
2 vreemde mannen in de middle of nowhere
ze wezen op mij en Han
ik achterop motor en Han achterop brommer
de motorrijden zou met de voet de brommer duwen terwijl hij reed
na wat verwoede pogingen lukte dit niet, dan vasthouden en trekken en dan rijden
lukte ook niet
ok
ik rij met motorrijder naar benzinestation en koop wat benzine, zei Han
idee
met flitsende snelheid achterop de motor , ik moest even aan de snelheid wennen en hield me vast aan zijn wat vlezige mollige buik om niet achterover te kukkelen op het asfalt.
na een aantal km zagen we een benzinestation, vulden een lege colafles en snelden weer weg.
vulden de tank van de brommer en ik maakte nog wat foto s van onze redders
see you next time, riepen ze nog
denk ik toch niet
zal ons toch geen tweede keer gebeuren
snorrend reden we naar een eettentje, dronken een heerlijk pintje en aten wat
en konden een genoeglijke en emotionele dag aan onze herinnering toevoegen

groet Han en Bart

 

—————

17-10-2013 11:05

meer 66

Luiheid,zeep,onvolwassenheid

 

Als ik zo terugdenk over mijn blogs, ik deed dat doordat ik zat te denken over welke benaming ik na blog en weer/meer moest gaan gebruiken, komen wat leidmotieven naar voren..

Luiheid/inactiviteit/zorgeloosheid/zelfverwaarlozing, maar ook zeep,schoonheid zuiverheid,zuiveren

daarnaast mijn kinderlijke onvolwassenheid als lijden en als plezier./

 

Ik voel er duidelijk verbanden tussen, verklaren kan ik ze (nog) niet

Laten we zeggen dat ik met kinderlijke openheid en jeugdige overmoed de wereld nog steeds idealistisch en schijnbaar dus onvolwassen benader, dat ik een enorme behoefte heb aan lichamelijke en spirituele zuiverheid, maar dat ik totaal niet begrijp, kan begrijpen of bevatten wat dat is.

Ik ben op weg ga mijn weg met mensen wordt staande gehouden vecht me er door heen of ga moedeloos zitten, schud het vuil van me af , was me en ga door

 

Maar ook val ik terug op een zuigelingen status, kak en plas in mijn luier en verlang niets anders dan gekoesterd te worden aan de borst van de moeder die schenkster alles goeds er onvoorwaardelijk voor me is

 

ik ben mensen, op weg ,onbevangen onbevreesd, kinderlijk, zoekend naar het mooie spirituele de zuiverheid, het lijden overkomt maar gaat voorbij omdat er altijd de bescherming is van de moeder.

 

Het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

vriendelijke groet

 

Han

 

—————

17-10-2013 10:50

meer 65

Gisteren was ik bij een vriend

 

Gisteren was ik bij een vriend( ja ik heb vrienden!!)

Binnenkort word ons contact nog inniger, en met die wetenschap, met die voorkennis lijkt er al een voorschot genomen te worden op datgene wat onvermijdelijk schijnt.

 

 

Een broederlijke innige levenslange vriendschappelijke verbondenheid, je komt die mensen wel eens tegen, ze varen soms gewoon voorbij , maar een enkel keer slaat de vonk over......niet alleen slaat de vonk over ook de ontmoeting blijft””toevallig”keer op keer plaatsvinden

 

Gisteren was ik dus bij een vriend en zijn familie,,,in blijde verwachting van een nieuwe wereldburger,,,,nou ja nieuwe,,,nieuwe verschijningsvorm, mijn vriend wordt.....Opa...

 

We zien ons al zittend op een bankje in het park wijze levenslessen uitdelen aan de generaties na ons die onwillig naar hun ouders te luisteren ons bereidwillig hun oren en open geest aanbieden opdat onze kennis niet verloren ga maar direct doorgeleefd wordt.

 

Ach ja ik was er vrolijk en uitgelaten, volop vertellend

het was er goed toeven!!1

 

fijn!!

 

Het gaat goed

het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

 

Han

—————

17-10-2013 10:35

meer 64

Goede morgen

 

Hier ben ik weer Han, man zeven en vijftig jaar, met (hield ik mezelf altijd) voor de gedachtengang/mind van een zeventienjarige.

 

Hoe zit dat nu vraag ik mezelf af......een verdringend geheugen heb ik altijd al gehad: hele periodes uit mijn leven verdrong ik bovendien sta ik bekend om mijn vergeetachtigheid en verstrooidheid.

 

Hoe zit dat nu??

Mijn emoties zijn primair/basaal puberaal, daar ben ik me volledig van bewust, dat betekend ook mijn onzekerheden, mijn liefdesleven, mijn dromen , mijn verlangens .

 

Mijn intelligentie,proza, poëzie, schrijverstalent(zo dat er enigszins is)(ach laat me even in de waan) Was duidelijk ook op een soort hoogtepunt van creativiteit en opname toen ik zeventien was.

 

Mijn abstract denken en oplossingen bedenken plannen maken was toen al aanwezig en heeft nooit af of toe genomen.

 

Ik geloof nog steeds in een betere toekomst een betere samenleving, maakbaarheid, met behulp van de schenker alles goeds.

 

Wel besef ik dat ik ouder geworden ben ik heb mijn verantwoording in het leven zo goed en kwaad als ik kon opgenomen, zo eervol als mogelijk alle taken mij opgelegd of opgenomen zo goed als mogelijk uitgevoerd.

 

Vele mislukkingen ook vele kleine succesjes, grote successen ken ik er maar één.....mijn kinderen.....geweldig!!

 

Mijn überich (ik gebruik dat echt wel verkeerd maar het komt er het dichtstbij) is altijd bezig geweest de zeventienjarige puber in mijn hoofd gevangen te zetten of te besnoeien.

 

De zeventienjarige die altijd onbezonnen het publieke debat aanging om zo te proberen een beter samenleving betere door de rede aangegane efficiëntie in het menselijke verkeer te bereiken.

Methodisch zo bedreigend en aanstootgevend dat het zelden enig resultaat opleverde......bovendien waren de autoriteiten...het establishment te zeker en te gehecht aan het pluche van hun bestaan en het eigen gelijk om zich door zo'n kwajongen te laten “”koeioneren””

 

Later in management functies kwam men dan weer methodisch te bedreigend over en werd de omgeving achterdochtig omtrent de juiste bedoeling.

Op advies van mijn vader nam ik een vrij afwachtende en beschouwende positie aan, schrijf het op een brief stop het weg,haal het tevoorschijn als het afgelopen is en je zult je gelijk voor jezelf voelen, mensen zijn niet gewoon hun gelijk af te geven........

 

vecht niet tegen de bierkaai, vecht niet tegen de windmolens....mijn vader noemde mij johannes dun doper met billetjes van koper.....of nog veel liever jozef den dromer en weer later bij voorkeur Meathead, pas de dag van zun dood vertelde hij van zijn eigen gevecht in het leven zijn eigen onzekerheden en voelde ik de gelijkheid tussen hem en mij

 

 

Goed waar gaat het allemaal over ik raak alle draden weer kwijt.


Gisteren deed ik iets stoms en naast mijn rouw periode brengt me dit weer tot idiote onzekerheid.

 

Een brief gelijk mijn puberale zeventienjarige ik van vijf kantjes …..groet letters weliswaar...... inhoudelijk kloppend maar weer zoveel weerstand oproepend van hen die zich meegaand opstellen t.o.v. Het establishment en zich er langzaam door opgenomen worden....maar gelukkig ook gesteund door anderen die ook met die gevoelens van groot engagement en betrokkenheid rondlopen.

 

Ik dank hen

ik dank U als u hier doorheen geworsteld bent

 

het gaat goed

het zal elke dag steeds beter en beter gaan.

 

—————

16-10-2013 15:13

meer 63

Rouw

 

los van het feit dat ik duidelijk aan het rouwen ben over mijn verloren huwelijk, heb ik ook de neiging afscheid te nemen van alles wat me dierbaar is.

Ik maak daarmee de rouw compleet,complex en vooral manifest.

 

De studie gaat belabberd, het gaat de eerste keer in mijn leven dat ik gewoonweg buis door de examens niet te doen.

 

Ach ja ik moet echt weer eigenwaarde en zelfbewuste triots gaan verzamelen.

 

Wellicht gaat dat in Thailand lukken.

 

Een daarom antwoord op een waarom zonder verder de argumenten te geven laat staan met feiten te onderbouwen frustreert me en getuigt van het autoriteits- misbruik waarvan België zo doorspekt is.

Dit autoriteitsmisbruik waarbij macht en relaties groet rollen spelen , is zowel persoonlijk als algemeen.

 

Met eerlijkheid, laat staan rechtvaardigheid heeft fat weinig te maken meer met gunsten verlenen, willekeur en symp en antipathieën.

 

En wat mij altijd vooral zo frustreert is de algemene acceptatie, de gemiddelde belg is niet bereid hier tegen in te gaan maar accepteert het volkomen.

 

De volgzaamheid gaat zelfs zover dat vakbondslui en advocaten zich bijna niet voor een rechte zaak willen inzetten omdat er geen wettelijke basis voor is.

Immers het autoriteitsmisbruik lijkt altijd gebaseerd te zijn op een legitiem stelsel van wetten, regels en vooral stempels en bureaucratie.

 

Enfin

dat is het voorlopig wel weer

 

het zal me elke dat\g in alle opzichten steeds beter en beter gaan.

België zal het elke dag in vele opzichten steeds beter en beter gaan

 

de groeten maar weer

 

han

—————

15-10-2013 13:41

meer 62

Inspiratie

 

De hele dag door doe ik inspiratie op en de mooiste gedachten en stukken tekst vliegen door mijn hoofd.

Ik heb dan zelfs al een hele tekst in mijn hoofd klaar maar die worden weer opgevolgd door andere stukken tekst en ik vergeet het voorafgaande weer.

Een constante manier om iets in te spreken zou geweldig zijn maar ze zijn altijd zo ingewikkeld. Vroeger hard ik gewoon een cassette opnemer met één knop aan en uit en dat ging prima.

 

Maar ja inspiratie dus ...ik heb net een boek herlezen >>>Rondom de leegte””

en de vorige ideeën voor mijn log waren over rouwen, vrouwen, eenzaamheid, vreugde en het bestaan en dan had ik iets duidelijk geïnspireerd op dat boek en ik kan er nu toch niet opkomen.

 

Dus bedacht ik me....inspiratie...ik wordt altijd duidelijk geïnspireerd door datgene wat ik op dat moment lees...ik ben ook een volgzaam typetje denk ik dan want niet alleen ga ik helemaal op in de uitgelegde theorieën , probeer ze te begrijpen en ...geloof er dan op dat moment op die dag in die periode sterk in./

 

Wel interpreteer ik soms dezelfde dingen steeds helemaal anders...dat gebeurde ok met dit boek de vorige keer en de huidige keer.

 

 

Maar ja rouwen.,vrouwen en inspiratie.

Rondom de leegte.

Mijn huidige bestaan dus lijkt wel alsof het belangeloos....dus zonder zin een rituele dans beschrijft rondom de diepte/hoogte maar feitelijke leegte van mijn bestaan.

Mijn bestaan is feitelijk voltooid...ik heb mijn DNA doorgegeven, mijn kinderen meegegeven wat ik kon, blijft alleen nog de blog over als stoffelijke zin van mijn bestaan...........ervan uitgaande dat de ze blog behalve voor mij ook voor een ander enige “”nut”””als bewegen rondom de leegte heeft.

 

Mensen ik zou zeggen lees het boek,,,,,,,,,,,,probeer het te begrijpen het zal je raken op welke manier dan ook,,,raken ion je atheïsme, je afgoderij en je bestaan rondom de leegte.

 

Ik moet weg naar de vdab ,,,,,,alweer

dus zla dat over vrouwen wel niet meer komen en dit is eigenlijk ook al een onvoleind werk....rondom de leegte dus.......mijn bestaan als rituaal gebeuren in de belangeloze dans rondom de leegte.

Het zal me elke dag in alle opzichten beter en beter gaan

—————

12-10-2013 17:40

meer 61

Zo'n behoefte

zo moeilijk

 

zo'n behoefte aan goede vriendschappen,en ik ik vind het zo moeilijk ze te onderhouden.

Denkelijk komt het door een diepgevoeld minderwaardigheidscomplex,wat ik trouwens zeer goed verberg.

Te goed zullen mijn kinderen honend zegge.

 

Maar ik denk altijd dat ik mensen lastig val, de nood moet wel heel hoog zijn voor ik contact zoek en dan krijg je weer het mechanisme: “”hij zoekt alleen maar contact wanneer hij iets nodig heeft””

Het is voor mij zo moeilijk daar een evenwicht in te vinden, en vriendschappen tellen voor mij al vaak heftiger, dieper en zwaarder als denkelijk voor de ander.

 

Ook speelt een enorme moeite mee om afwijzing te accepteren en van alles voelt al zeer snel als een afwijzing, als iemand geen tijd heeft of het gewoon druk.

Andersom werk ik me dus in elke bocht om niemand te hoeven zeggen dat ik niet kan of kom wat op den duur ook weer verkeerde verwachtingen schept....””die Han kan altijd maakt altijd tijd vrij!!!”””en mensen zijn gepikeerd als het eens niet zo is.

 

Dan nog de vergeetachtigheid, door de drukte en het bezig zijn met krampachtig afspraken na te komen vergeet je veel afspraken en hol je zaken vaak niet eens soms gewoon stomweg voorbij. En dan heb ik al een schijnbaar slecht geheugen....ik zeg schijnbaar omdat soms ineens weer heel helder dingen terugkomen tot in groet details waar eerder nie opgekomen kon worden.

Ik noem het eerder een verdringend en inefficiënt geheugen.

 

Dat tesamen met een enorm plichtsbesef, maakt mijn leven bij tijd en wijle toch extra zwaar.

 

Ik vlucht in korte pleziertjes, lamlendigheid,luiheid,slapen,internetten tv kijken lezen bloggen, tyerwijl afwassen, wassen huis kuizen en vrienden bellen dan uitgesteld worden......vermijdend gedrag zou Mijn zoon zeggen.

 

Enfin ik leer wel.....leer ,mensen te bellen leer contact te maken via skyped, leer nee te zeggen of een nadere afspraak te maken en soms leer ik heel voorzichtig prioriteiten te maken....vroeger ging dat gemakkelijker en hadden mijn prioriteiten gewoon te lijden onder vermijdend gedrag.

 

Pffffffff het gaat voorbij.......al is ook de toekomst-verwachting momenteel klein,,,,weinig .,,,,nietszeggend,,,,open,,,,vrij...

 

 

 

maar ja het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

 

han

—————

10-10-2013 09:47

meer 60

Vanuit de diepte roep ik tot U....

heeeeeeeer luister toch naar mij!

Rondom de leegte....

 

Ik ben rondom de leegte aan het lezen, dit keer het hele boekje met alle essays en ik moet toegeven al spreekt de covertekst van helder geschreven dat het me toch wel wat gedachtenkronkels geeft en soms een paar keer herlezen van stukken om echt te bevatten wat Verhoeven daar wil zeggen.

 

De grondgedachte, in een eigen bevatting, raakte me al dertig jaar geleden en ik moet zeggen door het te herlezen pakt het alleen maar beter al zou ik het nu heel anders bewoorden als de afgelopen dertig jaar.

 

Rondom de leegt, vanuit de diepte, de leegte en de diepte in mezelf, t staat allemaal los van wat Verhoeven in zijn werk zegt.

Het is wel dat ik doelloosheid, peilloze diepte en leegte in me ervaar,door niet te bloggen komt er ook geen energie opgang rondom de leegte in me, ik ben angstig, bang,verwaarloos mijn omgeving, de energie rondom mijn leeg bestaan en raak in een spiraal naar het oneindige niets.

 

De meningsloze leegte die zowel afgod , god als gewoon helemaal niets kan zijn , zingeving, motivator als zinloosheid en demotiverend.

 

Het is vooral de angst die regeert in de achterkamers van mijn gedachten, een bestemmingsloze beklemmende angst. Angst lijkt ook al niets te zijn, of alles in ieder geval rondom de leegte, angst kan beklemmen en bevrijden, motiveren en demotiveren aanzetten tot actie en alle actie verlammen.

 

Maar ja het gaat voorbij, ik zit hier aan de blog en het gaat voorbij...

het zal me alle dagen in alle opzichten steeds beter en beter gaan

 

de groeten maar weer han

 

 

 

—————

06-10-2013 18:33

meer 59

Een vreemde maar boeiende dag.

 

Een vreemde maar boeiende dag, geen steek verder in de wanorde van mijn huis maar wel weer wat rustiger.

Er moet nog veel geregeld worden, financieel zaken op orde brengen hier en daar wat geld los krijgen, betalingsregelingen treffen etc.

Het appartementje verder opruimen en schoonmaken, onderwijl drie modules halen en voorbereiden op Thailand.

Ach ja er moet nog veel water naar de zee voor 22 oktober.

 

Maar ja vandaag dus...vroeg opgestaan geblogd, gegeten muesli met fromage blanc en dan der stad maar in....vogeltjes markt horloges laten repareren, kijken of er een Kruidvat open is...nee dus jammer...doorlopen naar de groenplaats.......EEN BOLLEKE......zo lang daar niet meer geweest dat ze me niet meer kennen wordt me eerst een cola gebracht daarna moet ik meteen afrekenen, er ineens maar twee afgerekend had ik er één tegoed!!

 

 

Het shalom festival georganiseerd door “”evangelische christenen”” en joodse organisaties om het bestaan van Israël te promoten.

Ik heb er gemengde gevoelens bij, evangelische joden die samen werken met joden , het bestaan van Israël promoten maar tegelijkertijd zichzelf onderhand als het uitgekozen volk beschouwen...... ach ja gemengde gevoelens maar leuke muziek vooral van de joodse koren, de gospel muziek vond ik hoewel kwalitatief beter niet zo op z'n plaats voor een Israël promotie....dan naar huis

 

Fiets weggezet laatste straatje tot aan huis stappen en wat gebeurt daar veel lawaai, muziek?? een wegafzetting door de politie een poort neergezet met joodse symbolen voor een huis, joodse kinderen met fakkels?? zou het iets met het shalom festival te maken hebben??

 

 

nee hoor er is een nieuwe boekrol voor de synbagoge gemaakt en die wordt onder feestgejoel naar de synagoge gebracht.....

 

 

een leuke dag ...vandaag vroeg naar bed en slapen maar morgen weer vroeg op men naar school ….groeten

 

Han

—————

06-10-2013 11:05

weer 58

Trui, ik zie U gere.....

 

Trui ik zie U graag, en dat niet op zun Vlaams,

meer op zun Bosch of beter Oeteldonks, noord Brabants(NL)

 

Ik zou zo graag met U drie daoge niks als lallend en bierdrinkend, door het oeteldonkse feestgedruis willen waden.

 

 

Het kan niet en zal nooit gebeuren, conventies,mores en allerlei andere zaken zoals waarschijnlijk Uw liefhebbende echtgenote en dan niet te vergeten mijn eigen verlegenheid zullen maken dat het nooit gebeuren zal.......althans niet in deze werkelijkheid.

Maar ben er zeker van mocht u als man terugkeren in een volgende manifestatie van Uw energie, ik zal U zoeken en verleiden met al mijn vrouwelijke charmes.

 

Ja ik wijd weer uit , dat is niet de bedoeling, Ik wil hier alleen maar vertellen over Trui en de passies die ze in me wakker heeft gemaakt.

Niet alleen lees ik weer als een gek/waanzinnige, doorgedrevene ook heeft ze een passie voor filosofie in me aangewakkerd die bijna onblusbaar lijkt.

 

Ik geniet van de lessen en zou zo op vele onderwerpen dieper willen ingaan, meer willen weten, willen weten wat anderen daar over denken...... en ja ik ben het vaak met haar oneens maar begrijp/respecteer/ ben angstig voor haar grotere kennis haar weghonen van mijn gedachten en uitwerkingen van gegevens.

 

Met stelligheid beweert zij zaken waarvan ik denk dat is toch niet waar of meer intuïtief....dat kan toch niet waar zijn.

Ik sprak er met anderen over en kwam tot een bepaalde overtuiging......nog veel nazoekwerk, opzoeken op internet en ik kwam tot het inzicht dat.......Maar is dat werkelijk belangrijk voor de gedachte.....ik g herhaal”””DE GEDACHTE”” de gedachten die mensen hebben over iets een bijna religieus godsdienstig beseffen aannemen van “”waarheden”” die door tonnen bewijs of heftige overtuigingen anderzijds toch niet veranderbaar lijken te zijn.

 

Ook is het vaak zo dat degene met meer initiële overtuigingskracht, intelligente bagage, natuurlijk overwicht of maatschappelijke positie(bijv docent) de overtuiging, “”de waarheid “” kunnen voeden en zo al dan niet dwingend kunnen opleggen.

 

 

Zo mensen ik ga even verder over Trui.... ze prikkelt, leert, vraagt,geeft antwoorden,,,,geweldig....

Maar DNA muteert en erfelijk materiaal zoals de aanleg van bepaalde spierengroepen( om de berg op te lopen, hard te lopen etc)wordt vaak al in één generatie door gegeven, dit lijkt bewezen te zijn(nogmaals ik ben geen bioloog)

Bovendien is daar nog de natuurlijke selectie.

Ook lijkt wel bewezen door DNA onderzoek dat de home sapiens sapiens in ieder geval genetisch materiaal van andere hominides met zich meedraagt dus......we mengen van nature met andere soorten/gelijkaardige soorten.

 

Het is vreemd want sinds ik de seksualiteit geleerd kreeg als elfjarige jongen van mijn moeder....(mama las dat allemaal zo'n pijn doet en zo verschrikkelijk is??? waarom doen mensen dat dan???.....Nou jongen sommige mensen schijnen dat wel fijn te vinden!!!!!!)

Had ik de droom ons menselijk DNA te mengen met een chimpansee en zo de eerste vader van een apenmens te worden.

Toen ik echter seksualiteit aklls realiteit ging ervaren waren de eerste dromen met op mijn moeder gelijkende figuren, via dikbillige negerinnen tot slanke kleine meisjes......en nu de seksualiteit sterk geblust lijkt te zijn richt die zich vooral op de al dan niet aanwezige vaste partner (voor de goede orde ik ben nog steeds getrouwd met Mook maar beschouw haar niet meer als mijn vaste partner.)

 

Rabindranath Tagore( in weerwil met dat ik zeg niet te willen citeren doe ik dat bij tijd en wijle zo) Tagore legt in zijn boek “”de religie van de mens”” uit dat kracht en pantsers het verliezen van de natuur maar dat intelligentie en sluwheid maken dat de huidige mens meester is/wordt van zijn omgeving.

 

Ach goed terug naar Trui, soms dim ik uit , ik wil niet meer de betweterige zeventienjarige zijn die hele lessen kapot discuteert en zo de plaag van elke docent is. Ik focus op haar uiterlijk, ik zie haar lieflijk buikje en zie haar zittend op de tafel,één been op één been langs de tafel net een extra stukje dij overlatend........

zou ik stiekem toch niet een beetje verliefd zijn??(andé hazes spookt nu door mijn hoofd)

 

Hoe oud zou ze eigenlijk zijn,zou ze een vaste partner hebben, wellicht is ze lesbisch of valt ze op grote sterke Italiaans uitziende mannen niet zo'n nietszeggende pict als ik.

 

Ik wordt er moe van verdwaal weer in mijn woorden, ik denk dat er een depressie is of zit aan te komen, maar zolang ik nog kan lezen gaat het goed, alhoewel ik me soms bij cornelis verdwaal in gedachten die niets met wat hij schrijft te maken hebben....(hoewel niets heeft niet alles met alles te m,aken??)

 

ach ja ik leef dus ik denk of was het nu iets anders.....

 

Er zou een verbod moeten komen wereld wijd dat mensen meer dan vier dagen per week vijf uur per dag werken dan komt er tijd vrij voor, recreatie allerlei vormen, vrijwillig beoefenende wetenschap,goede en slechte tv programma s , brood en spelen,sportbeoefening....kortom de “”verheffing”” van de mens.

 

Het zal me in alle opzichten steeds beter en beter gaan

De groeten maar weer
Han

—————