Acceptatie is eigenlijk de één van de vele sleutels tot levensgeluk denk ik,

acceptie is eigenlijk ook de enige manier van overleven zover dat nodig is maar ik denk ook dat acceptatie de mogelijkheden opent van genot.

We moeten zo wie zo veel accepteren, accepteren dat we bijv een bepaald lichaam hebben, sommigen doen dat niet en vinden geluk in het bodyshaping, body builden, tatoeëren, mutileren/opereren van het lichaam om dichter bij het ideaal te komen dat hen voor ogen staat.

Echter we zullen altijd de beperktheid

( ik probeer hier een positieve uitdrukking voor te vinden maar vind geen genoegdoenende term te denken valt aan ``zijns status``o.i.d.)

van het zijn van het lichaam accepteren en kunnen het maar in beperekte mate oprekken, we kunnen bijv. niet twee handen aan een arme hebben of ons intellect vergroten of verkleinen.

Hoe vaak zou ik willen dat het zou kunnen, we kunnen meer wten door studeren, gezonder worden door een bepaalde levensstijl, een mooier lichaam krijgen door......maar altijd blijft er de gelimiteerdheid van het zijn......we moeten dus uiteindelijk accepteren wat is.

Onze energie bouwt en creëert onze gedachten kunnen van gedeinvloed zijn maar toch het andere zal net zo goed en altijd een realiteit blijven en we zullen uiteindelijk dat moeten accepteren opf een ontevreden bestaan in de werkelijkheid hebben of deze ontevreden verlaten.

Accepteren dat we ouder worden beperkingen hebben , dat we niet meer de beroemde rockster worden die we gehopt hadden dat we of door gebrek aan kunde maar meer door gebrek aan discipline accepteren dat we nooit erg goed gitaar, fluit of piano kunnen spelen.

Accepteren dat er dingen gebeuren die we niet leuk vinden, ik ontdek steeds meer dat het niet alleen accepteren is maar ook het niet aan je “”hart “” laten komen.

Hoewel mijn basis geaardheid zeer zwaarmoedig is, mijn uitdrukkingsvermogen zeer beperkt en vaak onbegrepen, mijn zelfdiscipline gering en de mogelijkheid tot het maken van juiste keuzes, vriendschappen en vertrouwelijkheden niet altijd de meest gelukkige bleken, kom ik steeds meer tot acceptatie van het zijn, van mijn zijn tot levensvreugde.

Ja ik kan echt genieten van vriendschappen, hoe tijdelijk soms ook, ...maar vooral geniet ik van datgene wat mede door mij werd aangezwengeld en gecreëerd in deze werkelijkheid.

Ook dat genieten heeft te maken met acceptatie.

Mijn acceptatie maakt echter niet dat ik ook geaccepteerd of begrepen wordt, vaak voel ik me nog een onbegrepen ziel, en in droevige tijden probeer iok dan ook bijna wanhopig het begrip van mezelf enn mijn bestaan af te dwingen en mensen tot acceptatie van mezelf te brengen, maar het is slechts de acceptatie van het feit dat dat niet in mijn vermogen ligt dat het beter zal gaan

in basis heb ik nooit zo veel problemen gehad met anderen te accepteren zoals ze zijn, echter op de één of andere manier schijnt dat niet over te komen, de ander lijkt altijd het gevoel te hebben dat ik hen niet accepteer of soms zelfs mezelf beter lijk te voelen.

Het heeft van af mijn pubertijd tot twee gedragingen geleid één vanuit een soort superioriteitsgevoel als men dan toch niet begrijpt dat.....dan zal ikem er naar gedragen en lekker pedant me als “”meer gedragen, en een soort minderwaardigheids- complex/houding,,,,,,de onbegrepen ziel bang te uiten iets te zeggen.

Procedures, richtlijnen,professionele status,ceremonieën, ritus en rituaal worden dan de hand vaten, formeel gedrag............

Acceptatie is echter alles, ik leer steeds meer accepteren en geluk te vinden in zijn, er zijn , er mogen zijn, bestaan in deze werkelijkheid en andere werkelijkheden zo zij gescheiden zouden zijn van elkaar wat ik dan weer niet denk.

Wat mij helpt is dit schrijven weinigen of niemand leest dit in ieder geval ik krijg nooit reacties en het zijn slechts verhaaltjes....mijn verhaaltjes,,,die getuigen mijn jongste zoon allemaal verzonnen en niet waar zijn......het zij zo of niet natuurlijk./

voor mij zijn ze …...

waar of niet waar

waarheid of leugen

er is geen ying zonde yang dus het zal wel altijd zijn

het zijn mijn verhaaltjes soms verzonnen soms waar soms vanuit een positief gelukkig perspectief soms vanuit een wat somberer perspectief maar altijd MIJN verhaaltjes,

ik accepteer dat en u kunt ze lezen of niet maar er rest U niets anders dan dat de accepteren,,,,

zoals ik accepteer dat ik nooit de Himalaya zal beklimmen en dat al mijn 4 kinderen de geweldigste en meest fantastische wezens op de wereld zijn en dat ik niet anders kan dan van hen houden

acceptatie in het leven is alles …..

Het gaat U goed,

vrede compassie en liefdevolle zachtheid wens ik U

het zal me in alle opzichten steeds beter en beter gaan

Han

Tja met diepe dankbaarheid in mijn hart voor de heren B en H schrijf ik deze blog die zo 'n stimulans en hulp in mijn bestaan is.

Ik besef mezelf dat ik een groot fraudeur en een dief ben van andermans woorden en gedachten, het dringt steeds meer tot me door dat hoewel ik soms zelfvoldaan denk dat ik enige originele gedachten of ideeën heb, enige leuke woordspelingen verzin, ze toch al ergens eerder waren en soms al eeuwen bestaan, het lijkt dan ook wel onvermijdelijk dat mijn plagiërende geest deze ergens heeft opgepikt en in het onbewuste heeft opgeslagen.

ACHTERAF MOET IK MIJN TOENMALIGE NEDERLANDSE LERAAR dan toch gelijk geven, dat toneelstuk moet welhaast plagiaat geweest zijn achteraf blijkt zelfs de naam van de hoofdpersoon dezelfde te zijn als de hoofdpersoon in “Hair””

ach

ja

de beatles zongen het al “”er is niet wat je kunt doen of het kan gedaan worden”” en ik voeg er aan toe het is dan ook vast al gedaan in de miljoenen zo niet miljarden jaren van het intellectuele bestaan....

Het gaat me vandaag eigenlijk heel goed, ja er ontstaat nog steeds een wanorde om me heen, morgen eerst naar een kleine rozekruizers “”sekte”' en vervolgens naar een collega metselclub die een feestje houden vandaag met mijn goede vriend en broeder Frederick op stap....iets waar ik zeer naar uitzie....

De volheid van het bestaan leven , je richten op de allesoverstijgende godheid die zowel optelsom van het gehele menselijke bestaan is als in jezelf aanwezig is iets wat ik nu na het boek enige keren gelezen te hebben en al drie keer kwijtgeraakt te zijn na dertig jaar lichtjes begin te begrijpen........

wat mooi en universeel en al zo lang geleden verwoord door Rabindranath tagore, maar denkelijk zijn al zovele grote denkers, dichters en filosofen hem voor geweest.

Mooi is ook zo dat hi het menselijk bestaan en de religie van de mens als kunst en zang beschrijft en beleefd …....werkelijk een groots man een groot geest

ach ja en dit schrijven vanuit de diepte, nooit vanuit de hoogte vanuit tristesse maar ook vanuit de volheid van alle levenskracht , vanuit de wens voort te gaan in de werkelijkheid maar ook vanuit de wens zo snel mogelijk over te mogen gaan naar een ander werkelijkheid , is geweldig een daad van bevestiging , vrij naar de titel van één mijner favoriete boeken “”poëzie is een daad van bevestiging”'

ach ja ik wacht op Frederick maar eigenlijk zou ik nog geld moeten pinnen maar dan loop ik hem wellicht mis ach jet er toch maar op wagen het is in de buurt, telefoon mee etc.

Ik wens U allen vrede, compassie en liefdevolle vriendelijkheid zowel te geven als te ontvangen

Het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter gaan en al lijkt dat veen niet zo....het gaat voorbij....alles gaat voorbij.....de ene werkelijkheid verdwijnt voor de andere elk samenstel der dingen is in wezen tijdelijk en veranderlijk

de groeten maar weer
Han

Het is me nu echt wel duidelijk,,,,,,

de eerste keren dat het manifest werd in mijn leven liet de dokter me nog een lijstje zien wat gewerd afgevinkt,,,,,,,,een psychiatrisch onderzoek moest mij nog duidelijker diagnostiseren als een man met zwaarmoedigheid en langdurige psychotherapie ,opname in de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis en nog een s therapie leken ook niet te helpen.

Het is de mens die zich zelf helpt die zich met de god die zowel immanent als overstijgend aanwezig is zijn bestaan in deze werkelijkheid recht zal moeten trekken......””op u komt het aan””

'

Maar het is me nu wel duidelijk,

ik bevind me in een rijd van persoonlijke depressie,ik kijk rond me heen en zie wat er gebeurt, de alertheid van mijn participeren in de werkelijkheid om me is weg, minder,,,,,mijn leefruimte vervuilt, mijn contacten verminderen, vrienden verwaarloos je , familie zie je helemaal niet meer.

Ook is het altijd een periode waarin de zgn. zuiveringen plaatsvinden en van daaruit is een depressie zeer goed, ware broederlijke vrienden blijven trouw anderen zie je niet meer er vind een onthechting en zuivering plaats in de materiële wereld om me heen, liefde groeit.

Want hoewel de depressie een terugslag lijkt is het altijd in de kiem de geboorte van de Phoenixs die uit de Asse ,uit de diepte van het schijnbare sterven opnieuw geboren wordt.

Ik vind het terug in de systemen van vm en in de cirkels van natuur en leven, van alle bestaan van alle verstrengeling van tegengesteldheden.

Was het vroeger zo dat in tijden van depressies ik me richtte opp mijn plichten en vooral werk en me er zo doorworstelde, op de één of andere manier ben je dan op een heel positieve manier aan t overleven, er staat de druk van mensen niet in de steek te mogen laten, snel gaat het dan weer beter.

In tijden van depressie heb ik diepe zeer diepe gevoelens van liefde betrokkenheid en vertrouwen,dat wordt bijna nooit begrepen ik denk dat de wijze waarop je dingen bespreekt dan ook niet helemaal helder zijn, zo is dit stuk redelijk voor mij te begrijpen maar ik kan me voorstellen dat U mijn waarde lezer er geen jota van kunt invoelen want meer probeer ik niet om vanuit de praktijk van mijn bestaan in dit samenstel der dingen U een innerlijk gevoel over te brengen...

Mijn hart huilt, mijn leven voelt mislukt, er blijft niets anders de wens weg te gaan te vluchten, ik verwaarloos de dingen om me heen,zit niet achter mijn geld aan, vergeet te incasseren,wordt her en der afgezet en doe er niets aan vul het ene fianciele gat met het andere, heb moeite met disrespect van mijn kinderen voel me onbegrepen......ik weet het gaat voor bij ik krijg het wel weer opde route, leek zo n periode vroeger eindeloos,oeverloos en uitzichtloos nu weet ik dat het zal eindigen,,,wanneer vraag ik me al niet meer af.

Mijn te hoge pichtsgevoel brengen telkens dat ik deze werkelijkheid niet verlaat maar eigenlijk is dat de finale oplossing van dit probleem dit herhaald leiden

Motor kapot, stapels rekeningen,boot nu ook weer aan de gort weer minstens 1000 euro erbij aan rekeningen, verlatenheid doo0rvrienden en familie, ik zal ook wel niet prettig zijn om mee om te gaan

tranen staan in mijn ogen.......Maar ik weet het gaat voor bij en elke dag zal het me beter en beter gaan,,,

sorry Bart en hans dat de blog even de “”ander toon hebben”” maar er is geen ying zonder yang

vrede compassie en liefdevolle vriendelijkheid zal met U zijn

VREDE VREDE VREDE....vanuit de diepte roep ik tot U.....HEEER luister toch naar mij!!

Han

De metstelclub is weer begonnen en het was weer geweldig....

steen voor steen , muurtje voor muurtje , boogje voor boogje worden de meest mooie werkstukje gemaakt.

Vooral het samen werken en creatief samenwerken, het bouwen van paleisjes is nu het uitgangspunt geworden.

Immers de meesten kunnen nu wel zo 'n beetje metsen.

Dus we gebruiken een soort suikerklontjes ministeetjes om allerlei leuke bouwwerkjes te maken.

De avond wordt gelardeerd met gezellige muziek (ik mag de muziek nu kiezen) en nog steeds beëindigt met een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

Het is goed zo zonder vrouwen twee keer per maand een goede avond te beleven, veel met elkaar te bespreken, samen te zijn.

Hoe goed is het als broeders te samen zijn.

Sommigen kappen nog her en der aan een steen waarbij het eigenlijk wel de regel is dat je je eigen stenen kapt en nooit ongevraagd advies geeft maar wel bijstand en hulp als een ander dat vraagt.

En zo ontstaan de mooiste bouwwerkjes, wellicht worden die ooit eens tentoongesteld, maar meestal worden de bouwstukjes weer tot materiaal gereduceerd om opnieuw te dienen tot bouwstenen voor het volgende meesterwerkje.

Waren het huisjes, fabriekjes, werkplaatsen zijn het zo langzamerhand paleisjes, kathedralen neen bijna tempels geworden,,,,nog niet perfect nog niet helemaal van dit of dat maar werkjes waar we met trots naar terugkijken en over babbelen tijdens ons broederlijk maal, Tempeltjes welke een inspiratie vormen om na reflectie een volgende keer weer meer in liefde en broederlijkheid samen te bouwen.

Dat was het weer even blij dat ik weer blog.....

het gaat u goed...ik wens U vrede,liefdevolle zachtheid en vooral compassie......compassie voor de wereld om U heen de onvolmaakte mensen die U ontmoet......maar vooral zelf veel compassie te ontvangen we zijn immers allen onvolmaakte bouwers/metsers /kappers aan ons eigen huis van leven in dit samenstel der dingen.

Het gaat U goed.

Het zal mijn elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

Han

ik denk dat de 40 dagen in de woestijn  weer even voorbij zijn, deze blog helpt daar altijd goed bij,

een blog die altijd geschreven wordt en geplaats wordt dank zij de  extern/interne motivatoren Bart en Hans,

zonder hen zou idt er niet zijn en zou miijn depressieve inslag wellicht een overhand krijgen.

Bloggen helpt me het geeft me een kracht , adrealine stoot onbeschrijflijk !!!

vanuit mijn innerlijke drang altijd veranderlijk altijd anders te willen zijn verander ik de naam van de schrijfsels weer even ....enerziojds vanuit kinderachtige kinderlijkheid en of  kinderlijke kinderachtigheid.....voorlopig gaat het hier verder onder BH

Bh (bustehouder en BH worst (boterhamworst) alsmede  achterham( de kont van een varken) waren refererend aan tieten en konten(tiete kont tiete kont tiete kont kont kont kont) waren als kind  vanuit de kinderlijke en beschermde opvoeding die we genoten de ondeugendste woorden die we konden bedenken

dus vanaf nu niet blog of weer blog of opnieuw maar BH eneen nummer...

wat een onzin he

greoeten han

Vandaag heb ik zo'n laatste schoolvakantiedag gevoel, een dag waarop je niet kunt beslissen wat te doen uit de vele dingen die je nog wilde doen tijdens je vakantie maar bleef uitstellen omdat er nog zoveel dagen kwamen......maar opeens was/is het je laatste vakantiedag en alles kun je niet meer doen........verlamming besluiteloosheid....

ach ja vanuit de diepte....rondom de leegte......ergens in mij groeit het gevoel dat de vakantie voorbij is, hoewel nog onduidelijk wat dan........nog meer vakantie maar anders,,,,,school,,,,werk ???

Duidelijk is wel dat er een liefde in de leegte van mijn bestaan aanwezig is die alles overstijgt of als een zwart gat in zich opzuigt, ik kan niet niet van mensen houden wat ze ook doen hoe””slecht”' (als dat al bestaat ) ze ook zijn...een onuitputbare bron van liefde die mij telkens doet verwonderen over mijn bestaan in dit samenstel der dingen.

Onze metselclub gaat duidelijk vooruit in de vaart der volkeren, spoedig leren we nog wolkenkrabbers en toren van babels bouwen, maar met de saamhorigheid zit het wel goed, de trouw van mensen aan ons clubje ende gezellige sfeer alsmede consensus denk ik zo uitzonderlijk voor wat ik doorgaans aanschouw in het “”verenigingsleven”'

ons afhaak percentage is uitzonderlijk laag en opvallend is dat terwijl het afhaken van vooral nieuwe leden wat landelijk enorm hoog ligt (niet verwonderlijk want niemand weet daadwerkelijk hoe hard werken metsen is) bij ons tot nu toe nihil is ….sinds oprichting door enthousiaste amateur metselaars en zware ex-professionals die het edel siermetselen wilden doorgeven is in de 4jaar nihil, niks noppes nada niente...... wat ik als een goed zeer goed teken zie . Het is dan ook zoals wij vroeger onder elkaar pleegden te zeggen “”beregezellig””

maar goed daar gaat het niet over........het gaat over de leegte het laatste vakantiedag gevoel de besluiteloosheid, want hoewel ik een nieuwe dageraad zie en mijn depressieve inslag langzaam maar zeker het onderspit zie delven,,,,,,,,weet ik niet wat dan hoe dan en wat het al zal brengen....maar ja wie weet dat wel he

ik heb het al druk een overvolle agenda, maar terwijl dat tot een energieboost in mijn huishouden zou moeten leiden blijft dat verslonst en besluiteloos achter vrees ik, zelfzorg is ook miniem maar ja voor mezelf opkomen zal altijd wel een zwak blijven

ik ga stoppen in besluiteloosheid in chaos in leegte maar met een blik op een onzekere maar zeker niet onprettige toekomst ...de leegte tegemoet

Het ga u goed vrede en compassie zij met U

het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

Han

na een waanzinning bewogen weekend met heel goede en zeker wat minder goede momenten heb kunnen beleven heb ik steeds meer het gevoel van doelloosheid,of ik rondjes draai in een grote vergeetput die leven heet ......doorworstelend van dag naar dag, blij dat na elke dag er weer het lege van de slaap komt welk mijn gedachten een adem[pauze gunnen,,,neen ik pieker niet, neen ik maal niet,,,neen ik ben niet per definitie ongelukkig, maar wel ervaar ik een zekere doelloosheid maar vooral beperktheid in mijn kabbelend bestaan.....

Het melancholische gevoel een leven te leiden van gemiste kansen, mijn eigen beperktheid de gerealiseerde kansen te accepteren, allereerst te accepteren vanuit mezelf , er zelf blij mee zijn.....

Zoekend naar extern lof en erkenning van gerealiseerde kansen van stoffelijke manifesten van mijn door mij zo nietig ervaren bestaan, lijkt dit uit te blijven of schijnt dat althans voor mij onvoldoende voor.

Lerend in deze werkelijkheid leer ik steeds meer vanuit het van Rabindranath Tagore (religie van de mens) verkregen inzicht dat we ons niet moeten harnassen of laten harnassen(toevoeging van mij) om tot levensvolheid , kracht en intentie te komen.

Ik denk steeds meer dat ik me moet wapenen met een krachtig gebruik van chi en innerlijke alchemie wetende nog een lange weg (wellicht over meerdere bestaansrealisaties) te moeten gaan tegelijkertijd mij beseffend dat ook de weg hoe pijnlijk of hoe pijnlijk vreugdevol soms ook altijd een weg is die zin geeft.

We gaan voort soms licht als zwevend als en vogel in de lucht soms zwaar als met lood in de schoenen, soms lijkt het alsof we doelloos rondjes draaien om onze as maar dat is slechts tijdelijk want er is maar één weg.....vooruit, want achter ons brokkelt de weg af en bestaan niet meer, de gegane weg is slechts een herinnering zij is gelopen, zij is verdwenen er is maar één de weg van vooruitgang, de weg die we als persoonlijkheid, als samenleving , als vrienden en broeders en als samenstel der dingen onvermijdelijk moeten gaan en alleen maar vooruitgang is, alleen maar vooruit is ...de weg achter ons is slechts een verdwenen schaduw waar we over mijmeren over kunnen praten, verdriet en vreugde over kunnen hebben en ieder van ons maar ook de mensheid als collectief zo onze opinie over vormen, slechts op die manier bestaat de weg die achter ons licht nog op de weg die we gaan....zo dat was het weer even

het gaat U allen goed ..ik wens U een goede weg

liefde, compassie, vrede en broederschap

ik wens u de solidariteit zowel passief als actief toe

Het zal mij in alle opzichten elke dag steeds beter en beter gaan

groeten Han

Ondanks het feit dat ik gisteren toch redelijk stevig gedronken had was ik vanmorgen vroeg doch niet fit uit de welbekende veren , ik zou mijn zoon en dochter in een hindernis run gaan zien en keek er echt naar uit.

Boterhammetjes gesmeerd, wat blikje in een tasje een kopje thee gedronken en op weg maar en ja ik was zowel op tijd tenminste er zaten nog meer mensen op de bus te wachten dus zou die zo wel komen, even de buskaart pakken......kwijt....

weg mooie plannen weg gedroomde activiteit en tot dusver is de buskaart niet boven water gekomen

dan maar een dagje thuis en morgen maar weer zien hoe ik dat met die buskaart op ga lossen

ik heb even nergens meer zin in , nu staat er koffie naast em wellicht gaat het daarna beter groeten Han

De worsteling,

het is een gevecht, niet om achter de pc te gaan zitten ,maar om openoffice te openen en daadwerkelijk aan de blog te gaan schrijven, zenuwen gieren door mijn buik, beseffend dat ik vaak de verkeerde dingen zeg en doe en vooral vanuit een vals gevoel van door mezelf in de geest gecreëerd idee van veiligheid op luide wijze de verkeerde dingen zeg.

Gisteren was ik bij iemand van de metselclub, ik mocht zomaar spontaan bij hem zijn kinderen en kleinkinderen mee eten, het was super/bere/enorm/fantastisch gezellig, ik geniet er altijd zo van in een huis te zijn waar kinderen spelen en plezier hebben waarde ouderen tijd hebben om naast de drukte van het dagelijks bestaan en het opvoeden onder het genot van een goed glas wijn en perfecte maaltijd met elkaar te babbelen en serieus van gedachten te wisselen.

Het is weer voorbij en vanuit nare ervaringen ion het recente en minder recente verleden vertrouw ik mijn eigen gevoel van diepe verbondenheid over de vreugde van het samen zijn en innige vriendschap niet.....wat is er mis met mij,,,blij als ik ben over het gebeuren, over de vonk van intens van elkaar genieten ook weer bang dat de ander zomaar zonder voor mij duidelijke gebeurtenis de rug zal draaien en me nieten meer zal bekijken.

Wat is dat toch de constante wens aardig gevonden te willen worden, in gezelschap te willen zijn en tegelijkertijd gezelschappen te willen mijden en er geen raad in weten.

Maar gisteren was fantastisch,,,,dat maakt het waard te leven,,,,,tijd vloog werkelijk vloog op een bepaald uur keek ik op mijn horloge en vertelde echt naar huis te willen........kom nog één glaasje....enfin drie uur later was dat “”ene”” glaasje pas op

Vrienden schamele lezers het gaat U goed,ik wens U vrede, innerlijke vrede, uiterlijke vrede en compassie , compassie met u zelf, uw omgeving maar vooral met de lijdende en strijdende wereld die zoals andere zo leuk zeggen kraakt in zun voegen.

Mijn worsteling is niet voorbij en er zullen er nog meerdere komen, ik ben wel blij dat dit er op staat, het bangelijke gevoel is niet weg,angsten de wereld tegemoet te treden datgene te doen wat niet goed is, anderen schade aan te doen, vrede te verliezen blijven mijn eenvoudig en redelijk gelukkig bestaan beheersen.....maar het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter beter en beter gaan

het gaat u goed

Han

Solliciteren.

Du mubst solliciteren!!

het liedje dreunt en davert door mijn hoofd, ik ben er al dagen zenuwachtig door, na in een jaartijd 643 sollicitaties gestuurd te hebben mocht ik 5keer komen praten,2 keer komen proefwerken, was ik één keer aangenomen.....

echter 1 van de twee keer proefwerken werd afgezegd via sms de avond voordat ik zou moeten beginnen....en de enige keer dat ik ging proefwerken ,en opnieuw proefwerken en nog eens.....eerst een ander aannemen dan nog eens “”proefwerken”” en vervolgens werd ik aangenomen....om de avond voordat ik ging beginnen te worden afgebeld...de directie durfde het risico vanwege mijn Ouderdom.....ouderdom!!!! en evt. gezondheidsrisico niet aan.

Na alle moed verzameld te hebben solliciteer ik maar weer....meer dan 100 nieuwe denk ik onderhand wel.....en ja....ik mag weer op gesprek komen.....nachtportier.....de zenuwen gieren door mijn lijf....haar en baard afscheren??/...nee toch maar niet want de kans aan genomen te worden is veel te klein...ik kan wel vertellen dat ik het wil doen....welke kleren doe ik aan,,,ge kozen voor een lichte broek,zwart colbert en zwart kort mouwen hemdje (dat staat zo praktisch en een witte strik...

overdone?? wellicht

de zenuwen gieren door mijn lijf....

Ik wens u verder compassie en een vat vol liefde

Het zal me elke dag in alle opzichten steeds beter en beter gaan

Han